Ricardo przyznaje, że marzenie wykonywania zawodu jego przodków mógł zrealizować dopiero po wyprowadzeniu się z tętniącego życiem miasta. Choć nowa profesja nie jest łatwa, ale wykonuje ją z większą pasją niż wcześniejszą pracę biurową.

“Zamieszkałem w małej rybackiej wiosce w pobliżu miasta Ericeira, na środkowym wybrzeżu kraju. Pracuję głównie w nocy. Nie ryzykuję dalekimi wyprawami” - przyznaje pochodzący z Porto trzydziestolatek.

Ricardo przyznaje, że nie narzeka na brak klientów, którzy poszukują świeżych ryb, łowionych na morzu. Nabywcy jego towaru potwierdzają nie tylko większą jakość łowionych przez byłego “mieszczucha” ryb, ale i niższą cenę.

“Za pięć dużych ryb, takich jak dorada czy morszczuk, płacę jedynie 4 euro. Więcej musiałabym wydać w supermarkecie, do którego trafiają ryby z licznych w Portugalii hodowli” - wyjaśnia pochodząca z Lizbony Ana Silva.

Stołeczna urzędniczka wskazała na rosnącą w rybackich wioskach Portugalii obecność młodych ludzi, którzy wybierają życie podobne do Ricardo. Migracja na wybrzeże ma być z jednej strony formą życia w harmonii z naturą, z drugiej zaś - sposobem na bezrobocie.

“Znam kilka osób, które w ostatnim czasie podjęło radykalną decyzję o przeprowadzce z miasta na wybrzeże. Jedni parają się rybołówstwem, inni rolnictwem. Za każdym razem głównym motywem przeprowadzki jest ekologiczne, zdrowe życie, bez nadmiaru kontaktu z cywilizacją, spalinami i hałasem. Niestety, niektórzy po kilku miesiącach życia poza miastem zrozumieli, że praca na morzu czy polu jest zajęciem dla osób silnych fizycznie” - dodała Silva.

W ostatnich latach niektóre portugalskie gminy uruchomiły programy zachęt dla młodych osób planujących zamieszkanie na prowincji. Wśród nich jest m.in. pomoc w znalezieniu pracy w regionie, bądź możliwość bezpłatnej dzierżawy gruntu rolnego. Warunkiem otrzymania takiego wsparcia jest posiadanie obywatelstwa Portugalii.