Inwestycja, opisywana jako "kładąca podwaliny pod przyszły rozwój kraju", ma wspierać Wskaźnik Szczęścia Narodowego Brutto, czyli ideę wprowadzoną w 1972 roku przez byłego króla Bhutanu, Jigme Singye Wangchucka do pomiaru dobrobytu gospodarczego w sposób bardziej całościowy niż powszechnie stosowany, stricte ekonomiczny produkt krajowy brutto (PKB).

Bhutański Wskaźnik Szczęścia Narodowego Brutto jest wynikową dziewięciu czynników: dobrostanu psychicznego, zdrowia, edukacji, standardu życia, wykorzystania czasu wolnego, różnorodności ekologicznej, dobrego zarządzania, różnorodności kulturowej oraz witalność społeczności. Pod tym względem Mindfulness City wydaje się więc projektem modelowym.

Aglomeracja o powierzchni 1000 m2 , zaprojektowana przez duńskie studio architektoniczne BIG, jawi się jako raj na ziemi.

Według przedstawionego przez firmę planu zagospodarowania przestrzennego, inwestycja powstanie na obszarze zdominowanym przez rzeki i strumienie, nad którymi powstaną wielofunkcyjne "nadające się do zamieszkania" mosty.

Każdą z tych przepraw zaprojektowano tak, by łączyła funkcje: kulturalne, edukacyjne, rekreacyjne i infrastrukturalne.

W mostach powstaną więc m.in.: uniwersytet, terminal międzynarodowego lotniska, ośrodek zdrowia łączący medycynę Wschodu i Zachodu, hydroponiczna i akwaponiczna szklarnia (gdzie połączone zostaną starożytne i nowoczesne praktyki rolnicze), targ i centrum duchowe wadżrajany (kierunku buddyzmu związanego z praktyką tantr), który da wgląd w codzienne praktyki mnichów.

Główna świątynia (z miejscami widokowymi i ścieżkami medytacyjnymi) zostanie zaś wkomponowana w sztuczny klif, pełniący też funkcję zapory połączonej z elektrownią wodną.

Bjarke Ingels, założyciel studia BIG (Bjarke Ingels Group), przedstawił Mindfulness City jako wyjątkową przystań łączącą naturę, kulturę i innowacje, gdzie rolnictwo harmonijnie rozwija się z "ulepszonymi" naturalnymi krajobrazami, wspierając zarówno tradycję, jak i ewolucję. Na razie nie przedstawiono terminu realizacji projektu.