W dobrze zarządzanych firmach regułą jest, że podczas zebrań liderzy danego zespołu zachęcają swoich podwładnych do zabierania głosu. Taka wymiana myśli może bowiem zaowocować ciekawymi spostrzeżeniami czy nowymi pomysłami, które usprawnią pracę i przyniosą sukces firmie. Okazuje się, że podczas takich spotkań ważne jest nie tylko top, co pracownik ma do powiedzenia, ale też to, jakim tonem mówi.

"To, co mówimy w grupie, pomysły, które przedstawiamy i sposób, w jaki wspieramy innych, sygnalizuje naszym współpracownikom to, kim jesteśmy. Możemy w ten sposób przyciągnąć innych lub ich odepchnąć" - wyjaśnia prof. Melissa Chamberlin z Iowa State University, która ze swoim zespołem pokazała, jak dwa różne sposoby komunikacji wpływają na ocenę człowieka i jego szanse na przyjęcie go do zespołu. Wyniki jej badań opublikowano na łamach "Journal of Management".

Zespół prof. Chamberlin odkrył, że osoby z głosem łagodnym, zgodnym, wspierającym, nastawionym na zaufanie i współpracę przyjmowane są do pracy częściej, niż ludzie komunikujący się w sposób bardziej nastawiony na zadania i stawiający innym wyzwania. Ten drugi sposób komunikacji nie jest przyjmowany chętnie, zaburza bowiem hierarchię, podważa status quo w zespole. Jednak to jemu zwykle towarzyszą nowe, usprawniające pracę pomysły. Może on sprawiać wrażenie krytycyzmu, czy wskazywać na konflikt, ale często sygnalizuje pracodawcy kompetencje i wiedzę.

Według naukowców menedżerowie, szczególnie w szybko zmieniających się warunkach, często cenią ten rodzaj komunikacji, wierząc, że może pomóc zakończyć stojące przed grupą zadania szybciej i skuteczniej. "Wspierający sposób mówienia nadal oznacza zabieranie głosu, ale skupia się na tym, co w danej grupie dobrze działa. Może bronić status quo przez zwracanie uwagi na wartość tego, co zespół już zrobił" - wyjaśnia prof. Chamberlin.

Do swoich wniosków naukowcy doszli po obserwacji studentów kierunku Master of Business Administration. Młodzi ludzie byli przypisywani do różnych zespołów i projektów, a potem proszono ich o ocenę komunikacji, jakości pracy, reputacji i zaufania do kolegów i koleżanek. Studenci mieli też możliwość tworzenia własnych zespołów według swojego uznania.

Jak się okazało, ochotnicy posługujące się ostrzejszym, prowokującym tonem głosu, byli oceniani jako bardziej kompetentni, ale do współpracy częściej wybierane były osoby mające łagodny, wspierający sposób komunikowania się. "Ponieważ wyzywający ton jest tym, do którego jako menedżerowie zwykle zachęcamy na zajęciach, sądziliśmy, że będzie silnie promował przynależność do zespołów. Jednak, jak się okazało, ton bardziej wspierający był ważniejszy - pomagał nawiązać relacje z innymi, wzbudzał zaufanie między ludźmi" - stwierdziła szefowa zespołu badawczego.

Autorzy odkrycia podkreślają, że idealne byłoby łączenie obu sposobów komunikacji.

To ważne informacje dla menedżerów, którzy zdaniem badaczy powinni zachęcać także do komunikacji wspierającej. "Są sytuacje, w których ton prowokujący jest bardziej przydatny, jednak zwykle bardziej potrzebny jest ton wspierający. Posługujące się nim osoby podtrzymują wspólne działanie zespołu i zapewniają osiągnięcie celów" - stwierdziła prof. Chamberlin.