Problem narastającego osamotnienia istniał na długo przed wybuchem pandemii. Konieczność izolacji dodatkowo go nasiliła, a już wcześniejsze badania wskazywały, że samotność negatywnie odbija się na naszym zdrowiu. "Więzi społeczne są być może najważniejszą rzeczą dla szczęśliwego życia. Samotność jest również szkodliwa dla zdrowia fizycznego. Niektórzy szacują, że samotność może być dla nas tak samo zła, jak palenie 15 papierosów dziennie" - ostrzega profesor psychologii Laurie Santos.

Jednak najnowsze badania rzucają nieco jaśniejszego światła na temat samotności. Wynika z nich bowiem, że samotność pomaga rozwijać te struktury w mózgu, które są powiązane z wyobraźnią. Osoby samotne wykazują zwiększoną aktywność w obszarach mózgu związanych ze wspominaniem, myśleniem o innych i planowaniem przyszłości.

Autor badania Nathan Spreng, profesor neurologii na Uniwersytecie McGill w Montrealu, wraz z zespołem naukowców, postawił dość logiczną hipotezę, że samotność sprzyja aktywacji tzw. domyślnej sieci mózgu - na którą składa się zespół połączonych ze sobą obszarów mózgu (m.in. hipokampa, przyśrodkowej kory przedczołowej) - aktywowanych, kiedy marzymy, myślimy o innych i związane są z niezwykłą kreatywnością.

Choć badania są bardzo obiecujące, dr Kenneth Heilman, emerytowany naukowiec z wydziału neurologii Uniwersytetu Florydy, zwraca uwagę, że nie można zapomnieć, że samotność i izolacja nie są czymś pozytywnym. "Jest takie stare powiedzenie w neurologii, którego zawsze używamy. A jest nim: wykorzystaj albo strać" - wskazuje Heilman. Chociaż części mózgu odpowiedzialne za kreatywność mogą się zwiększać, może to również oznaczać, że inne jego części zanikną z powodu braku aktywności.

"Pojawia się wielkie pytanie, czy zaczynasz 'tracić' inne części mózgu, które są ważne dla interakcji?" - zastanawia się dr Heilman. Dlatego też konieczne są dalsze badania, które będą ściśle monitorować wpływ izolacji na nasze zdrowie zarówno fizyczne, jak i psychiczne.