Nie jest to pierwsze badanie sprawdzające, czy zwierzęta przeżywają smutek po śmierci bliskiej istoty. Zachowania wydające się być odpowiednikiem ludzkiej żałoby odnotowano wcześniej u różnych zwierząt, w tym ptaków, małp, waleni i słoni. Nie było jednak jasne, czy psy domowe też przeżywają żałobę.

Nowe światło na tę sprawę rzuca wynik badania przeprowadzonego przez zespół, którym kieruje dr Federica Pirrone z uniwersytetu w Mediolanie. Badacze przeprowadzili ankietę wśród dorosłych osób, które miały więcej niż jednego psa, a jeden z nich zmarł. Właściciele, z których 66 proc. straciło psa na ponad rok przed badaniem, zostali zapytani o to czy dostrzegli jakiekolwiek zmiany w zachowaniu psa, który przeżył. Dodatkowo właściciele opisali wcześniejszą relację między swoimi pupilami oraz własny poziom stresu związany z żałobą.

Aż 86 proc. właścicieli przyznało, że zaobserwowało zmiany w zachowaniu ocalałego psa. Według 32 proc. trwały one od dwóch do sześciu miesięcy, a 25 proc. twierdziło, że dłużej niż sześć miesięcy. 67 proc właścicieli stwierdziło, że pies, który przeżył, starał się bardziej zwracać na siebie uwagę, 57 proc. - że mniej się bawił, a 46 proc. - że stał się mniej aktywny. 35 proc. właścicieli wskazało, że pies, który przeżył, więcej spał i był bardziej przestraszony, 32 proc. - że jadł mniej, a 30 proc. zgłosiło więcej skomlenia lub szczekania.

Aż 93 proc. właścicieli przyznało, że przed utratą jednego ze zwierząt ich psy mieszkały razem dłużej niż rok, a 69 proc, określiło relacje między swoimi psami jako przyjazne.

Jak wykazali naukowcy, chociaż długość wspólnego zamieszkiwania razem nie wpłynęła na zachowanie ocalałych psów, przyjacielskie stosunki ze zmarłym psem, ale też żałoba przeżywana przez właściciela, zwiększały prawdopodobieństwo wystąpienia negatywnych zmian behawioralnych i strachu u psów, które przeżyły. Sugeruje to, że zmiany w zachowaniu i przeżywaniu emocji u psów, które przeżyły, mogą być spowodowane zarówno reakcją przypominającą żałobę w odpowiedzi na utratę towarzysza, jak i reakcją na smutek ich właścicieli.

Autorzy doszli do wniosku, że podobne do żałoby reakcje psów są potencjalnie ważnym, a dotychczas przeoczonym problemem dotyczącym dobrostanu zwierząt.