Pojedynczy eksperyment składał się z pięciu dwuminutowych faz - najpierw uczestnik siedział na kanapie i tylko patrzył na białą ścianę. Potem przez kolejne dwie minuty patrzył na psa leżącego na macie w odległości około metra od niego. Następnie pies kładł się obok uczestnika na kanapie, tak by ten czuł jego dotyk, a w końcu przez kolejne dwie minuty człowiek głaskał psa. Na koniec powtórzono fazę neutralną, czyli tylko patrzenie w ścianę.

Jak podaje magazyn "PLOS one", który opublikował wyniki tego eksperymentu, procedurze tej poddano 19 osób - każdą po sześć razy, na przemian z żywym psem i podobnej wielkości pluszakiem, do którego włożono butelkę z ciepła wodą. W tym czasie aktywność mózgów uczestników monitorowano za pomocą funkcjonalnej spektroskopii bliskiej podczerwieni. Jest to nieinwazyjna metoda neuroobrazowania za pomocą pomiaru natlenienia krwi i stężenia hemoglobiny utlenowanej, odtlenowanej i całkowitej.

Gdy potem badacze porównali skany mózgów uczestników badania podczas głaskania psa i pluszaka, stwierdzili, że widok i dotyk psa angażuje korę przedczołową w zupełnie inny sposób niż głaskanie przytulanki. Kora przedczołowa to część mózgu, która m.in. reguluje i przetwarza interakcje społeczne lub emocjonalne.

"Aktywność przedczołowa mózgu u zdrowych osób wzrosła wraz ze wzrostem bliskości interakcji z psem lub pluszowym zwierzęciem, ale w kontakcie z psem aktywacja jest silniejsza" - stwierdzili autorzy badania. Wyniki wskazują, że kontakt z psem aktywuje więcej procesów uwagi i wywołuje silniejsze pobudzenie emocjonalne niż porównywalne bodźce wywołane przez zabawkę. W dodatku ta różnica, która była niewielka w pierwszej sesji, wyraźnie wzrosłae wraz z kolejnymi spotkaniami.

Analizując wyniki pracy naukowców z Bazylei, można odnieść wrażenie, że odkryli oni coś, co powszechnie wiadomo od wieków - że ludzie czują się lepiej, gdy głaszczą żywe zwierzę. Ale dokładna analiza tych zjawisk i wyodrębnienie elementów, które mają w interakcji ze zwierzętami kluczowe znaczenie, będzie pomocna w poprawie skuteczności terapii klinicznej z udziałem zwierząt.