Dla lemurów katta wydzielany przez nie zapach (który naukowcy określili, jako "dość ostry i piżmowy") ma duże znaczenie. Zarówno samice, jak i samce wyposażone są w gruczoły zapachowe, a ich wydzielinę rozsmarowują na gałęziach i gałązkach drzew, znacząc swoje terytorium. Zawierająca 200 do 300 różnych składników wydzielina przekazuje innym lemurom istotne informacje - na przykład, że właśnie znalazły płodną samicę, albo że teren należy do samca.

Zarówno na wolności, jak i w niewoli, lemury walczą, aby ustalić hierarchię i dostęp do samic. Gonią się, skaczą, gryzą, zadają ciosy, wyrywają kępki futra. Takie bójki są zachowaniami normalnymi dla lemurów i mogą pozostawiać ślady ukąszeń czy inne rany.

Opatrując zranione osobniki i pobierając wacikami próbki ich zapachu, autorzy badania odkryli, że fizyczne obrażenia odniesione podczas bójek tłumią naturalny zapach zwierząt. Badania wykorzystujące chromatografię gazową oraz spektrometrię masową wykazały, że pod wpływem urazu liczba wydzielanych substancji spadała o 10 proc. Spadek ten był szczególnie wyraźny podczas sezonu godowego. Rywale lemurów potrafią zaś wyczuć zmieniony zapach. Gdy wywęszą słabość, stają się bardziej agresywne, mając większe szanse na zwycięstwo.