Jednym z największych wyzwań związanych z izolacją, której obecnie doświadczamy, jest walka z samotnością. Odcięci od rodziny i przyjaciół, zmuszeni do pozostania w naszych domach, czujemy niepokój i lęk o przyszłość. Coraz bardziej doskwierać nam zaczyna brak bliskości z tymi, z którymi dotychczas byliśmy bardzo blisko. Choć wielu z nas korzysta z dobrodziejstw najnowszych technologii, dzięki którym jesteśmy w stanie rozmawiać z ludźmi znajdującymi się choćby na drugim końcu świata, wirtualny kontakt nie zawsze może zastąpić ten fizyczny.

„Najgorszą wizją dla człowieka jest wyobrażenie sobie przyszłości, w której jest sam” – tłumaczy w rozmowie z magazynem „Vogue” neurobiolożka dr Stephanie Cacioppo, dyrektorka Brain Dynamics Laboratory w Pritzker School of Medicine na Uniwersytecie Chicagowskim. Wraz ze swoim nieżyjącym już mężem dr Johnem Cacioppo prowadziła ona badania nad samotnością. Para uczonych odkryła, że fizyczny stan odosobnienia ma niewiele wspólnego z poczuciem samotności. Jest ona porównywalna do sygnału biologicznego, jak głód czy pragnienie. Według Cacioppo, długotrwała samotność aktywuje w mózgu mechanizm unikania, co oznacza, że jesteśmy wówczas bardziej sceptyczni i nieufni wobec innych. W efekcie jeszcze bardziej wycofujemy się z wszelkich relacji.

W czasie pandemii o poczucie osamotnienia nietrudno. Jak zatem radzić sobie z negatywnymi emocjami związanymi z izolacją? Według ekspertki, kluczową kwestią jest odzyskanie utraconej kontroli i zachwianej życiowej równowagi. „Kontrola jest niezbędna dla zdrowia psychicznego. Pandemia nas jej pozbawiła. Aby odzyskać władzę nad swoim życiem, musimy zmienić myślenie. Nie wybiegajmy myślami w przyszłość, która jest niepewna, skupmy się na teraźniejszości. W tej chwili możemy kontrolować swoje środowisko – to, co jemy, odzież, którą zdecydujemy się nosić. To daje namiastkę stabilności” – instruuje Cacioppo.

Poleca równocześnie korzystać z dobrodziejstw technologii, by pozostawać w kontakcie – choćby tym wirtualnym – ze swoimi przyjaciółmi i rodziną. „Dopóki twój mózg rozumie, że jest to tymczasowe, nie musisz przebywać w tym samym pokoju ze swoimi bliskimi, aby naprawdę się z nimi spotkać” – zaznacza. I dodaje, że warto także stosować się do często powtarzanych przez ekspertów zaleceń – ćwiczyć w domowym zaciszu, by zapewnić organizmowi niezbędną dawkę ruchu, zdrowo się odżywiać i jeść posiłki o stałych porach. Stworzenie codziennego harmonogramu pozwoli nam odzyskać kontrolę nad życiem i zredukuje lęk związany z samotnością.