W swoim wynalazku naukowcy wykorzystali naturalnie zachodzące w każdym żywym organizmie reakcje biochemiczne i opracowali baterię z anodą z ryboflawiny, czyli witaminy B2, która występuje m.in. w migdałach oraz katodą z kwercetyny - substancji obecnej w kaparach i stosowanej jako suplement diety.

Do zwiększenia przewodności elektrycznej użyto węgla aktywnego, takiego samego, jaki łykamy w przypadku problemów żołądkowych. Z kolei elektrolit jest na bazie wody. Separator, potrzebny w każdej baterii, aby uniknąć zwarć, zrobiono z wodorostów nori, takich jak w sushi. Elektrody zostały otoczone pszczelim woskiem, z którego wychodzą dwa styki ze złotej folii spożywczej, której używają do zdobienia ciast cukiernicy.

Bateria ma napięcie 0,65 V, czyli na tyle niskie, by w przypadku połknięcia była bezpieczna dla ludzkiego organizmu. Może dostarczać prąd o natężeniu 48 µA przez 12 minut lub kilku mikroamperów przez ponad godzinę.

Istniejące do tej pory urządzenia, które się połyka, takie jak biosensory, kamery czy systemy dostarczania leków, zwykle nie są trawione, tylko wydalane. W razie komplikacji ich usunięcie wymaga interwencji chirurga.

Jadalne baterie to pierwszy krok w stronę urządzeń, które nie będą niosły tego ryzyka. "Bateria może być stosowana w jadalnych obwodach i czujnikach monitorujących stan zdrowia, ale także czujnikach do monitorowania warunków przechowywania żywności. Poza tym, biorąc pod uwagę poziom bezpieczeństwa tych baterii, mogłyby być stosowane w zabawkach dla dzieci, gdzie istnieje wysokie ryzyko połknięcia" - powiedział koordynator badań Mario Caironi z Włoskiego Instytutu Technologicznego.

Włoscy naukowcy pracują obecnie nad zwiększeniem pojemności i zmniejszeniem baterii, zamierzają też przetestować ją jako źródło zasilania jadalnych miękkich robotów.