„Niewidzialne życie” jest już od maja w polskich księgarniach, a na tegorocznym Festiwalu Filmowym w Cannes film „Vida Invisivel”, nakręcony na podstawie tej powieści, zdobył nagrodę Grand Prix Un Certain Regard.

Rio de Janeiro, lata 40. XX wieku. Euridice Gusmao jest młoda, ambitna i uzdolniona muzycznie. Zamiast studiować w konserwatorium zostaje kasjerką w sklepie, bo tak życzą sobie rodzice i tak nakazują konwenanse. Kobieta ma do wypełnienia tylko jedną rolę: idealnej pani domu, kochającej żony i matki. Euridice staje się przykładną gospodynią domową, rezygnuje ze swoich pasji, gdyż taka jest wola męża. Jej starsza siostra Guida – pewna siebie i zdeterminowana, by iść własną drogą – nie akceptuje takiej wizji i ucieka z rodzinnego domu...

"Myślę, że jest to historia uniwersalna: czy to kulturowo, czy to historycznie, bo te procesy zachodzą w sposób dość podobny. Kiedy przeczytałam tę książkę, pomyślałam, że historia mogłaby się też dziać w Polsce. Wydało nam się, że ta historia może po prostu zarezonować wśród kobiet tutaj" - tłumaczy Katarzyna Mojkowska, tłumaczka książki.

"Spodziewałam się, że natrafię na więcej trudności kulturoznawczych czy językowych. Ale tak naprawdę chyba najtrudniej było oddać melodię tego języka" - dodaje.

Te kobiety są niewidzialne, bo ich praca jest niewidzialna, a powszechnie uważa się, że kobieta, która siedzi w domu z dziećmi - nic nie robi.

A jaki jest maż naszej bohaterki? Przeczytajmy: "Nie lubił tylko, jak mu się przeszkadzało, kiedy słuchał radia, czytał gazetę, spał do późna lub odpoczywał po obiedzie. Nie zrzędził, o ile jego kapcie stały prostopadle pod łóżkiem, kawa była podawana prawie wrząca, w mleku nie pływał kożuch, dzieci nie biegały po domu, poduszki stały na baczność, okna nie były zamykane po szesnastej, nie hałasowano przed siódmą, radio nie grało ani bardzo głośno, ani bardzo cicho, i o ile nigdy, pod żadnym pozorem, nie musiał jeść tego samego, a w łazienkach pachniało eukaliptusem. Naprawdę nie wymagał zbyt wiele" - tak opisuje męża głównej bohaterki Batalha.

Czy jest jakieś przesłanie tej książki? To powieść, którą rzeczywiście przepełnia „niewidzialne życie”. Nie tylko Euridice i Guidy, ale całej rzeszy kobiet: gospodyń domowych, matek, córek, babć, które przez wieki uczyły się milczeć i tłumić swoje aspiracje i marzenia. Choć tchnąca brazylijskim duchem, to jednocześnie niezwykle uniwersalna historia. "Przez to, że powieść ma bardzo wiele bohaterek, pokazuje też, jak wieloaspektowa jest ta sytuacja. Ona nawołuje do zmian, ale takich szeroko zakrojonych. Także zmian w samych kobietach, w podejściu do tego, co robią. Żeby one same to zauważyły" - dodaje Mojkowska.

_{Martha Batalha (ur. 1973) – pisarka brazylijska, przez wiele lat była dziennikarką w swoim rodzinnym kraju. W 2008 przeprowadziła się do Nowego Jorku, gdzie pracowała w branży wydawniczej. Dziś jest nazywana przez media jednym „z najbardziej obiecujących nowych głosów w literaturze światowej”. Powieść "Niewidzialne życie" jest jej literackim debiutem.}