Duchamp postanowił wyśmiać to, co uważał za pretensjonalność amerykańskiej awangardy. Porcelanowy pisuar, kupiony w sklepie hydraulicznym na nowojorskiej Piątej Alei, wysłał na pierwszą wystawę Stowarzyszenia Artystów Niezależnych w Nowym Jorku w 1917 roku. Dzieło pod nazwą "Fontanna" podpisał pseudonimem „R. Mutt”. R oznaczało „Richard”, co we francuskim żargonie oznacza „sakiewka”, natomiast Mutt odnosiło się do JL Mott Ironworks, firmy produkującej pisuary.

„Fontanna, choć odrzucona przez komitet wystawy ze względu na swoją nieprzyzwoitość i nieautentyczność oraz urąganie kanonom sztuki, to zmieniła bieg historii sztuk pięknych” – pisze w „Krótkiej historii sztuki” Susie Hodge.

Francuski skandalista zakwestionował pogląd, że sztukę muszą tworzyć wyłącznie artyści. Dał innym pole do bardzo dużej swobody twórczej. Duchamp stworzył podglebie dla nurtów, które stały się modne kilkadziesiąt lat później, dla pop-artu i konceptualizmu. W 2004 r. 500 znanych brytyjskich artystów i historyków uznało „Fontannę” „najbardziej wpływowym dziełem sztuki XX wieku”.

Duchamp zaczął przerabiać zwyczajne przedmioty już od 1913 r., określając je jako ready-made. W tym nurcie osadzone są takie dzieła jak "Suszarka do butelek” (stojak z ostro zakończonymi wieszakami) i "Koło rowerowe" (koło rowerowe wraz z widelcem przymocowane do stołka). Duchamp zasłynął też prowokacją, jaką było domalowanie wąsów i bródki na reprodukcji obrazu "Mona Lisa" Leonarda da Vinci.

Oryginał „Fontanny” zaginął, ale w latach 50. i 60. pod okiem Duchampa wykonano 16 replik. W 1997 r. na licytacji w domu aukcyjnym Sotheby's za kopię "Fontanny" zapłacono 1,7 mln dol.