Do tej pory zakładano, że żywność tym bardzo licznym jak na owe czasy społecznościom zapewniała prowadzona na własne potrzeby gospodarka rolna polegającą na uprawie roślin i hodowli zwierząt. Jednak według najnowszych badań paleoekologa z Kilonii, doktora Franka Schlütza, zaopatrzenie mieszkańców tych osad opierało się na niezwykle wyrafinowanym zarządzaniu żywnością i pastwiskami.

Aby dowiedzieć się, w jaki sposób tak duże grupy ludzi były w stanie w warunkach neolitycznych zapewnić sobie wyżywienie, zespół naukowców pod kierunkiem dra Schlütza przez dziesięć lat badał skład izotopów węgla i azotu w setkach próbek. Na tej podstawie można bowiem określić metody hodowli zwierząt, a także to, czy rośliny uprawiano z użyciem nawozów, oraz rolę, jaką rośliny i zwierzęta odgrywały w żywieniu człowieka. Wnioski są zaskakujące.

"Okazało się, że duża część bydła i owiec trzymana była na ogrodzonych pastwiskach, a ich odchody wykorzystywano do intensywnego nawożenia upraw grochu" – oznajmił dr Frank Schlütz.

Dieta rolników z kultury Cucuteni-Trypole bazowała na zbożach i grochu. Oba te produkty dostarczają niezbędnych człowiekowi składników odżywczych, w tym aminokwasów egzogennych we właściwych proporcjach. W dodatku słoma grochowa, odpad po uprawie tej rośliny, prawdopodobnie służyła jako pasza dla zwierząt wypasanych na pastwiskach.

"Dzięki ścisłemu powiązaniu produkcji roślinnej z hodowlą zwierząt mieszkańcy megaosad mogli odżywiać się odpowiednio i zdrowo" - stwierdził dr Schlütz w podsumowaniu badania opublikowanego w magazynie "PNAS".

Dodał też, że przemyślana gospodarka rolna w dużej mierze wyeliminowała praco- i zasobochłonną produkcję mięsa.