Prof. Greg Neely z University of Sydney w Australia oraz prof. Qiaoping Wang z chińskiego Sun Yat-Sen University wykorzystali muszki owocowe do badań nad odczuwaniem smaku słodkiego.

Z ich badań wynika, że odczuwanie intensywności tego smaku jest bardzo subiektywne i zależy od wcześniejszych doświadczeń. Rodzaj pokarmu, jaki spożywały muszki, wpływał na odczuwanie przez nie smaku kilka dni później. Ponadto okazało się, że niskobiałkowa dieta, która wydłuża życie muszek, przyczynia się również do poprawy odczuwania przez nie smaku cukru.

Receptory smaku znajdują się nie tylko w aparacie gębowym muszki (trąbce), ale również na przednich nogach i - podobnie jak jej mózg - wykorzystują do uczenia neuroprzekaźnik dopaminę (nazywaną hormonem szczęścia lub nagrody). Podobnie wydaje się wyglądać mechanizm odczuwania smaku i zapamiętywania przypadku człowieka.

Co ciekawe, uboga w cukier dieta nasilała odczuwanie słodyczy tylko w przypadku glukozy, a nie podobnej do niej w smaku fruktozy. Z kolei dieta bardzo bogata w cukier pogarszała odczuwanie słodkiego smaku – cukier wydawał się mniej słodki - co jednak miało związek z inny mechanizmem niż w przypadku niesłodkiej diety.

Wcześniej prof. Nealy prowadził badania na ludziach. Odkrył, że sztuczne słodziki aktywują neuronalny szlak związany z głodem, co zwiększa spożycie pokarmu, zwłaszcza w połączeniu z dietą niskowęglowodanową.