Można by uznać, że chiński producent nie dysponuje beczkami i postarza alkohol w łodygach bambusa. Ale leżakowanie w łodygach żywej rośliny pozwala oczyścić i wzbogacić trunek o właściwości lecznicze.

Jednocześnie proces ten powoduje spadek mocy alkoholu, początkowo 60-70-procentowego, wstrzykiwanego do łodygi pod ciśnieniem. Część "procentów" zostaje wchłonięta przez tkanki źdźbła - opowiada Chen Chao, około trzydziestoletni Chińczyk, który produkuje tą metodą alkoholowy napój w Syczuanie na południowym zachodzie Chin.

Napitek dojrzewa w gęstym bambusowym gaju w górach. Zaczyna się od tego, że zbożową wódkę wstrzykuje się pod ciśnieniem do łodygi młodego bambusa, której ścianka po tym zabiegu "zagoi się" w ciągu kilku dni - wyjaśnia Chen, który nauczył się tej metody we wschodniej prowincji Fucien (Fujian).

Już w łodydze alkohol maceruje się krócej lub dłużej ze związkami flawonowymi zawartymi w sokach bambusa, aż do "żniw". Sok bambusa jest znanym w chińskiej farmakopei środkiem odtruwającym oraz wzmacniającym płuca.

"Nasza produkcja jest ograniczona do 50-60 tys. butelek o pojemności 500-550 ml rocznie - zastrzega Chen - czyli do około 25 tys. litrów".

Liczy on na to, że zastosowanie mniej inwazyjnej techniki wtryskiwania pozwoli wtłaczać do łodygi większą ilość płynu i zwiększyć procentową zawartość alkoholu.

"Jak dotąd, tylko niewielu ludzi zna bambusowy alkohol, ponieważ jego produkcję otacza tajemnica. Teraz się to zmienia" - dodał Chen, który poznał tę technikę na wschodzie Chin, gdzie ją wymyślono.

Produkcję w Syczuanie rozpoczął w 2015 roku. Zainstalował się w sercu "Bambusowego Morza" w porośniętym bambusami masywie, w miejscowości, w której już działała destylarnia słynnego chińskiego trunku wuliangye (łu-liang-je), wyrabianego z prosa, dwóch gatunków ryżu, kukurydzy i pszenicy.

Wuliangye to "eliksir pięciu zbóż", którego receptura pochodzi z czasów dynastii Ming, a nazwa z 1905 roku. Po rewolucji, od 1959 roku jego produkcję znacjonalizowano i ustandaryzowano.