Okrągłe, niebieskie tablice informacyjne (blue plaque) umieszczane są na fasadach angielskich budynków, które szczególny sposób wiążą się z życiem sławnych osób. Funduje się je, gdy minęło co najmniej 20 lat od śmierci honorowanej osoby lub co najmniej 100 lat od jej urodzenia. Pod warunkiem, że miejsce to jest ściśle związane z działalnością tychże osób na rzecz szczęścia i dobrobytu ludzi. Są więc swoistymi "orderami" dla nieruchomości, które dały schronienie osobom, uznanym za wybitne.

Obecnie nadawaniem blue plaque zajmuje się English Heritage – angielska organizacja pozarządowa, która zarządza zabytkowymi budynkami należącymi do "zbioru dziedzictwa narodowego" (National Heritage Collection).

Czy zmarły 21 lat temu twórca kultowych Muppetów, Fragglesów działał "na rzecz szczęścia i dobrobytu publicznego"? Można uznać, że tak, ponieważ swoją twórczością sprawił radość milionom ludzi na całym świecie, a tworząc program edukacyjny "Ulica Sezamkową" zarówno ułatwił, jak i uprzyjemnił dzieciom przyswajanie wiedzy.

Nie był Anglikiem, ale Amerykaninem. Choć zdaniem fundatorów tablicy to właśnie w Hampstead, dzielnicy w północnym Londynie, a konkretnie w kamienicy pod adresem 50 Downshire Hill, pracowało mu się najlepiej. Potwierdził to zresztą syn lalkarza.

"Mój ojciec przeniósł się do Londynu, aby stworzyć The Muppet Show, a później zdecydował się zostać, ponieważ był pod wielkim wrażeniem wielu utalentowanych brytyjskich artystów i wykonawców" - stwierdził prezes zarządu w The Jim Henson Company - Brian Henson. Dr Rebecca Preston z English Heritage dodała, że Jim Henson był nie tylko utalentowanym lalkarzem, ale również posiadał wrodzoną zdolność dostrzegania i pielęgnowania talentów.

"Jego kreacje nadal wpływają na kulturę popularną na całym świecie. Dzieła, które stworzył i nagrody, które zdobył, są jeszcze bardziej imponujące, biorąc pod uwagę jego przedwczesną śmierć w wieku zaledwie 53 lat.

Jim Henson urodził się 24 września 1936 roku w Greenville (stan Missisipi). Zmarł 16 maja 1990 roku w Nowym Jorku, można uznać, że na skutek pracoholizmu. Śmierć spowodował bowiem wstrząs toksyczny po zakażeniu paciorkowcem ropnym. Henson, dopinając sprzedaż swojej firmy wytwórni Disneya, zlekceważył banalną zdawałoby się infekcję. Po swoim ostatnim występie telewizyjnym 4 maja skarżył się bliskim na ból gardła i zmęczenie, ale uznał, że to szybko minie. Nie mijało i 15 maja rano obudziły go problemy z oddychaniem. Zaczął też kaszleć krwią.

Żona zasugerowała, by natychmiast pojechał do szpitala, ale on stwierdził, że nie zamierza zmieniać harmonogramu pracy. Szpitala nie uniknął, ale było już za późno. Jeszcze tego samego dnia trafił na oddział intensywnej terapii. Zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej ujawniły liczne ropnie w obu płucach. Jego stan w ciągu następnych kilku godzin pogarszał się, pomimo coraz bardziej agresywnego leczenia antybiotykami. Zmarł w nocy. Jak zauważył zajmujący się nim lekarz David Gelmont, Henson mógł zostać uratowany, gdyby przyjął antybiotyki choćby kilka godzin wcześniej.