"Piękno francuskiego śniadania tkwi w tym, że niezależnie od tego, czy poranek upływa w biegu czy leniwie, traktuje się je jak każdy inny posiłek i poświęca mu czas. Ten czas to świętość, nawet w środku tygodnia. Ktoś dba o to, by kawa była zaparzona, a chleb pokrojony, ktoś wyciąga dodatki, a potem wszyscy siadają razem do stołu. Chodzi o to, żeby ten szybki, acz intensywny moment na rozbudził i pomógł łagodnie wejść w nowy dzień, z pomocą kawy i czekolady, tostów oraz masła i konfitur" - tak ten poranny francuski rytuał opisuje w swojej książce Susan Herrmann Loomis.

Pisarka zdradza, że na stole znajdziemy koszyk z pieczywem albo grzankami. Co ciekawe - brakuje na nim talerzy, bo jak twierdzi autorka poczytnych książek kulinarnych: "francuska dusza nie ma nic przeciwko okruszkom, a nawet sporadycznemu skapnięciu konfitury na obrus".

"Na nakrytym obrusem stole stoją duże miseczki - dla dorosłych z kawą, dla dzieci z gorącą czekoladą z proszku, albo znanym właściwie tylko we Francji napojem czekoladowym. (...) Jest osełka masła, zwykle lekko słonego, słoik z konfiturami, niekiedy domowej roboty, zwykle również słoik miodu. Jest puszka z kostkami cukru, w pobliżu czuwa toster" - tak Loomis opisuje poranną scenerię typową dla większości francuskich domów.

Wielu może zdziwić fakt, że na typowym francuskim stole o poranku brakuje elementu, który wielu z nas uznaje za symbol francuskich śniadań - oczywiście chodzi o croissanty.

"Tak naprawdę w porze śniadania w większości domów nad Sekwaną pełną parą pracują tostery. Francuzi kupują chleb jednego dnia, a nazajutrz rano z tego co zostanie, robią tosty. Croissanty są na specjalne okazje, poza tym to najbardziej pierwotny fast food - Francuzi jedzą je w szczególnych momentach, ale i w tych pełnych desperacji chwilach, kiedy padają z głodu, a nie mają czasu na robienie grzanek" - wyjaśnia autorka.