Fado jest gatunkiem muzycznym charakteryzującym się melancholijnymi tekstami, mówiącymi głównie o przeznaczeniu, nieszczęśliwej miłości i towarzyszącym jej smutku. Utwory są wykonywane przez jednego wokalistę, przy akompaniamencie dwóch gitar. W Portugalii są dwa rodzaje fado – fado z Coimbry, które śpiewane jest przez mężczyzn, i fado z Lizbony, śpiewane zarówno przez mężczyzn, jak i kobiety.

Za najsłynniejszą, a zarazem najlepszą śpiewaczkę tego gatunku uznawana jest Amalia Rodrigues (1920-1999), okrzyknięta przed laty "królową fado". Występowała nie tylko w Portugalii, ale także za granicą. Jej prochy znajdują się Narodowym Panteonie w Lizbonie. W 2008 r. ukazał się film biograficzny o jej życiu „Amalia. Królowa Fado” w reżyserii Carlosa Coelho da Silvy. Obecnie śpiewaczką fado o statusie międzynarodowej gwiazdy jest Mariza.

Pochodzenie fado jest zagadkową kwestią. Jedna z hipotez mówi, że to potomkowie Maurów, żyjąc w nędzy, pośród wrogich im chrześcijan, śpiewali smutne pieśni. Inni teoria głosi, że ojcami fado są marynarze. Pod koniec 2011 r. fado zostało wpisane na listę niematerialnego dziedzictwa ludzkości UNESCO.

Miejscem najbardziej przepełnionym fado jest najstarsza dzielnica Lizbony, Alfama. Tam 27-28 września odbędzie się festiwal Santa Casa Alfama, kiedyś znany pod nazwą Caixa Alfama. Usłyszeć będzie można takich cenionych artystów, jak Ana Moura, Ricardo Ribeiro, Gisela Joao.

Koncerty będą odbywać się w różnych miejscach. Jedną z aren imprezy będzie, tradycyjnie, Muzeum Fado (Museu do Fado). Oglądając jego zbiory, warto przyjrzeć się 12-strunowej gitarze portugalskiej, na której akompaniuje się pieśniarzom fado.

Na co dzień fado można usłyszeć w wielu restauracjach, wyspecjalizowanych w graniu tej muzyki na żywo.