Brytyjska Partia Pracy coraz mocniej podzielona w kwestii poparcia dla Izraela

Od czasu ataku palestyńskiej organizacji Hamas na Izrael wypowiedzi Starmera w tej sprawie praktycznie nie różnią się od tego, co mówi premier Rishi Sunak. Lider opozycji tak samo jednoznacznie podkreśla, że Izrael ma prawo się bronić, i tak samo odrzuca wezwania do poparcia zawieszenia broni.

Po części Starmer przyjął taką pozycję, żeby uniknąć jakichkolwiek zarzutów, że nie udało mu się wyplenić z Partii Pracy rzekomego antysemityzmu, który miał rozwinąć się za czasów jego poprzednika w roli lidera, socjalisty Jeremy'ego Corbyna.

Starmer posunął się w tym tak daleko, że w cztery dni po ataku Hamasu powiedział w wywiadzie, iż w ramach samoobrony Izrael ma prawo do odcięcia dostaw prądu i wody do Strefy Gazy.

Jednak to jednoznaczne stanowisko budzi spore niezadowolenie w szeregach laburzystów, w tym zwłaszcza tych posłów, którzy mają korzenie w krajach muzułmańskich, a stanowią oni ponad 10 proc. frakcji laburzystów w Izbie Gmin. Jak do tej pory 37 posłów Partii Pracy - nie tylko muzułmańskich, ale też tych, którzy mają po prostu propalestyńskie sympatie - publicznie opowiedziało się za zawieszeniem broni na Bliskim Wschodzie, czego Starmer nie popiera.

W środę Starmer spotkał się z 12 muzułmańskimi posłami ze swojej partii, aby załagodzić spór, ale rozlewa się on poza klub poselski. Ponad 150 muzułmańskich radnych z Partii Pracy wezwało Starmera, aby poparł zawieszenie broni, a co najmniej 19 wystąpiło z partii, wskutek czego m.in. straciła ona większość we władzach miejskich Oksfordu.

Na dodatek we wtorek o złamanie prawa międzynarodowego oskarżył Izrael Anas Sarwar, lider szkockiej gałęzi Partii Pracy, a Szkocja z punktu widzenia najbliższych wyborów jest dla laburzystów absolutnie kluczowa.

Wojna na Bliskim Wschodzie postawiła Starmera w niewygodnej sytuacji. Z jednej strony nie może nie popierać Izraela, bo brak poparcia dałby pretekst do zarzutów, że w Partii Pracy "odżywa antysemityzm", z drugiej strony musi brać pod uwagę, że zdecydowana większość brytyjskich muzułmanów dotychczas popierała laburzystów i nie może utracić ich głosów.

Wyważenie tych dwóch spraw jest niezwykle trudne, a stawka jest bardzo duża - wprawdzie biorąc pod uwagę sondażową przewagę laburzystów nad konserwatystami, nic nie wskazuje, by mogli nie wygrać przyszłorocznych wyborów, ale błędne ruchy mogą spowodować, że nie zdobędą samodzielnej większości w Izbie Gmin i aby rządzić, potrzebowaliby koalicjanta.