Amerykanie szpiegowali zwykłych Brytyjczyków

Dotychczas sądzono, że tajne porozumienie krajów anglosaskich, tzw. "pięcioro oczu" (USA, Wielka Brytania, Australia, Kanada i Nowa Zelandia) z 1946 r., zakładające współpracę wywiadowczą, wykluczało wzajemne szpiegowanie.

Jednak dzięki byłemu współpracownikowi NSA Edwardowi Snowdenowi, gazeta wraz z telewizją Channel 4 dotarła do wewnętrznego okólnika agencji z 2007 r., w którym mowa jest o uzgodnieniu z Brytyjczykami nowej polityki. Dawała ona możliwość gromadzenia informacji o numerach telefonów komórkowych, faksów, adresach e-mail, IP itp., zebranych przypadkowo w trakcie innych operacji.

Wcześniej takie dane (z wyjątkiem numerów telefonów stacjonarnych) usuwano z bazy danych NSA - w wywiadowczym żargonie "minimalizowano".

W 2007 r. NSA uzyskała możliwość przechowywania ich w swojej bazie i udostępniania innym amerykańskim służbom wywiadowczym, mimo że osoby, których dane osobowe zgromadzono, nie były oryginalnym celem operacji, a zatem nie były o nic podejrzewane.

Inne tajne pismo NSA z 2005 r. dopuszcza możliwość inwigilacji obywateli któregoś z sygnatariuszy porozumienia "pięciorga oczu" w sytuacji, gdy przemawiają za tym względy narodowego bezpieczeństwa USA, nawet wówczas, jeśli rząd danego państwa odmówił Amerykanom tego prawa.

Brytyjski MSZ odmówił skomentowania najnowszych rewelacji Snowdena i nazwał je "spekulacjami". Do tych doniesień nie ustosunkowali się też byli szefowie brytyjskiego MSZ: Jack Straw i Margaret Beckett.

"Jeśli ktoś jest terrorystą, kryminalistą dużego kalibru, rozprzestrzenia broń masowego rażenia, został namierzony przez wywiad obcego państwa lub jeśli jego działalność stwarza rzeczywiste zagrożenie dla narodowego lub ekonomicznego bezpieczeństwa Zjednoczonego Królestwa, to zachodzi możliwość, że jego kontakty będą monitorowane" - zaznaczył MSZ w oświadczeniu cytowanym przez BBC.