Trudne relacje z transseksualistą londynek.net

Metamorfoza transseksualna
Szukając informacji na ten temat, znalazłem definicję, która określa transseksualizm jako „zaburzenie tożsamości płciowej, w którym osoba jest przekonana, iż padła ofiarą pomyłki natury. Osoba taka uważa, że jest uwięziona w ciele, którego budowa jest niezgodna z jej prawdziwą płcią”. (blog „Piękne życie”).

Mamy więc do czynienia z bardzo trudną sytuacją dla człowieka, który chce prowadzić normalne życie, a tymczasem jego mózg i ciało gwałtownie się buntują przeciwko temu, kim aktualnie jest, jak jest postrzegany i co świat może mu zaoferować dla jego indywidualnego rozwoju. Uznaje się, że jest wiele przyczyn zaburzeń tożsamości, a znajdują one źródło głównie w sferze genetycznej, neurologicznej, biologicznej i społecznej człowieka.

Niewątpliwie transseksualizm jest formą zaburzenia psychicznego i wymaga długotrwałego oraz
żmudnego leczenia pod opieką lekarza specjalisty. A kiedy mogą się pojawić jego symptomy? Nawet
już we wczesnym dzieciństwie. Dlatego rodzice powinni bacznie obserwować swoje dzieci, aby na
jak najwcześniejszym etapie ich rozwoju, wychwycić pewne nieprawidłowości w ich zachowaniach
oraz nadmierne przykładanie wagi do ról społecznych, które są właściwe dla płci przeciwnej.
W większości przypadków nie jest to jeszcze świadome działanie u naszych pociech, ale
może właśnie dlatego w sposób obiektywny ukazywane są naturalne tendencje ich zachowań,
które mogą w dalszym procesie dojrzewania nasilić się oraz spowodować konieczność leczenia.

Córka Angeliny Jolie i Brada Pitta - Shiloh czuje się bardziej chłopcem i tak właśnie się ubiera. Na zdj. Shiloh stoi 3. od prawej, z resztą rodzeństwa. (Fot. Getty Images)

Jakie więc symptomy zachowań mogą nas zaniepokoić? Co może świadczyć o chęci zmiany swojej
„roli płciowej” przez nasze dziecko? Musimy na pewno obserwować, jakie role najchętniej
przyjmują w zabawach nasi milusińscy. W co najchętniej się bawią i czym lubią się zajmować na co
dzień. Urodzenie się w „niewłaściwym ciele” może skutkować u chłopców na przykład chęcią
bawienia się lalkami w gronie dziewczynek, noszeniem damskich ozdób lub butów, chęcią
malowania się, a nawet deklaracjami, że nie chcą być chłopcami i kiedy dorosną, będą
dziewczynami. U dziewcząt jest odwrotnie. Najchętniej będą przebywały z chłopcami, nosiły
chłopięce ubranka i preferowały „męskie zabawy”, takie jak gra w piłkę nożną lub trenowanie sztuk
walki.

Czy już wtedy powinniśmy się martwić? Niekoniecznie, ponieważ „większość dzieci incydentalnie
przejawia zachowania stereotypowo nieoczekiwane”, a „przeważnie okres ten mija i dziecko
rozwija się prawidłowo” (Justyna Piątkowska „Transseksualizm. Kto i dlaczego chce zmienić płeć”).
Wiele dzieci na wczesnym etapie rozwoju „szuka sobie miejsca” w społeczeństwie, w rodzinie, w
grupie rówieśniczej w żłobku, w przedszkolu lub w szkole. W zależności od tego, jaka jest struktura
takiej grupy rówieśniczej, starają się prezentować postawy i zachowania charakterystyczne i
symboliczne dla niej. Nie ma w tym nic złego.

Tym bardziej, że dziecko jest na takim etapie rozwoju, kiedy kształtuje dopiero swoje kompetencje
co do wiedzy, umiejętności oraz postaw i jeszcze bardzo wiele może w jego życiu ulec zmianie. Może
ono wprawdzie odczuwać potrzebę upodobnienia się do płci przeciwnej, przyjmowania ról oraz
odmiennych zachowań, ale będzie w pełni akceptowało swoje ciało i odczuwało wewnętrzną
przynależność do swojej płci. Według psychologów, aby mówić o transseksualizmie, zjawisko to
musi występować przez okres co najmniej dwóch lat, tak więc incydentalne zachowania wcale nie
muszą przeradzać się w poważny problem.

Twórcy "Matrixa" - bracia Wachowscy - dzisiaj są siostrami... (Fot. Getty Images)

Muszę zmienić swoje życie, zmieniając płeć
Osoby należące do tak zwanej trzeciej płci są narażone na silny konflikt wewnętrzny, który jest spowodowany ciągłym brakiem akceptacji obecnie reprezentowanej płci, wyglądu i uwarunkowań społecznych. „Duszą się” w swoim ciele, bowiem nie mogą dać upustu swoim „prawdziwym” zachowaniom, uczuciom, emocjom oraz realizować odpowiadającego im sposobu życia. Nie mogą także skierować swojej sympatii i zainteresowania do pożądanych przez nich osób, bo obawiają się negacji, napiętnowania lub stygmatyzacji. Nie zgadzając się na swoją tożsamość, w starszym wieku często zaczynają dążyć do przeprowadzenia zmian w swoim ciele i sposobie życia.

Często obserwowane jest u takich osób dążenie do posiadania cech płciowych zgodnych z ich uwarunkowaniami psychicznymi i emocjonalnymi. Wcześniej można często zaobserwować różne inne zmiany, na przykład u chłopców będzie to: noszenie damskich fryzur, koloryzacja włosów, czy depilowanie całego ciała. U dziewcząt natomiast mogą być widoczne: męskie rodzaje odzieży, fryzury, rezygnacja z makijażu, malowania paznokci lub zmiana sposobu poruszania się. Kiedy to nie wystarcza, osoby transseksualne dążą do fizycznej modyfikacji budowy swojego ciała w drodze usunięcia lub rozbudowy jego części. Mogą też skorzystać z terapii hormonalnej lub ginekologii plastycznej, które wzmocnią oraz „uwiarygodnią” zmianę ich wyglądu.

Osoby transseksualne nieraz spotykają się z brakiem akceptacji otoczenia i to niestety nawet przez członków swoich rodzin. Może to wynikać także z faktu, że często transseksualizm jest mylony z transwestytyzmem, który raczej nie jest społecznie akceptowalny. Trzeba jednak zrozumieć, że nie ma w takich osobach „winy” za istniejący stan rzeczy, a ciągły dyskomfort , obrzydzenie dla swojego ciała, cierpienie i zaburzenia emocji sprawiają, że mają przysłowiowe „piekło na ziemi”. Osoby takie, zamiast pogardy i szyderstwa, powinny otrzymać profesjonalną pomoc, bowiem ich problem jest tak skomplikowany, że muszą się nim zająć nie tylko lekarze chirurdzy.

W rodzinie Kardashian przybyła w 2013 roku kolejna kobieta - Caitlyn Jenner, wcześniej znana jako Bruce, ojciec najmłodszych córek Kendall i Kylie. (Fot. Getty Images)

Procedura zmiany płci osoby transseksualnej jest trudna. Wymaga zarówno czasu, jak też poddania się skomplikowanej terapii, która obejmuje szereg badań z zakresu takich dziedzin medycznych takich jak psychologia, psychiatria, seksuologia czy endokrynologia. Pacjent musi też zostać wcześniej zakwalifikowany przez lekarzy specjalistów do takiej terapii, chodzi bowiem o wyeliminowanie zaburzeń, które mogą być spowodowane chorobą psychiczną.

Wszystko to może potrwać wiele lat, więc wyobraźmy sobie życie pacjenta i jego rodziny przez ten czas. Osoby będące w takiej sytuacji powinny się spotykać ze zrozumieniem, empatią oraz szeroką pomocą ze strony rodziny, bliskich i społeczeństwa. Nie jest to bowiem żadne zboczenie, tylko stan silnego zaburzenia osobowości człowieka, który cierpi nie z własnej winy i tylko dąży do zmiany tego stanu rzeczy.

Artykuł nie jest medyczną analizą zaburzenia, a jedynie próbą zasygnalizowania tego ważnego problemu społecznego.

_{Wykorzystano informacje z następujących publikacji:

* https://pieknezycie.com/transseksualizm-co-to-jest/

* https://dziendobry.tvn.pl/a/transseksualizm-plec-a-psychika-charakterystyka

* https://zdrowie.trojmiasto.pl/Transseksualizm-Kto-i-dlaczego-chce-zmienic-plec}