Praca stresuje Polaków. Gorzej tylko w Grecji i Turcji
Z badań OECD wynika, że 53,3% polskich pracowników odczuwa stres w pracy. W Europie wyprzedzają nas pod tym względem tylko Grecy (58%) i Turcy (67,5%). Wyraźnie mniej zestresowanych pracowników znajdziemy wśród naszych sąsiadów: Czechów (43,4%) lub Niemców (42,4%), a daleko nam do Szwedów (14,7%) czy Norwegów (18,2%).
Stresogennych sytuacji i czynników, z którymi spotykają się pracownicy w codziennej pracy jest bardzo wiele, począwszy od zbyt dużego obciążenia obowiązkami zawodowymi, przez trudności z porozumieniem się z zespołem i przełożonymi, po brak jasności co do zakresu obowiązków.
Jak zauważa Krzysztof Inglot z Work Service, źródłem większości tych czynników jest duża konkurencyjność na rynku pracy, a także niewłaściwe angażowanie pracowników w organizację pracy. "Co prawda specyfika niektórych zawodów naturalnie wiąże się ze zwiększonym stresem i podniesioną adrenaliną, jak np. praca na wysokości, czy posiadanie dużej odpowiedzialności za wykonywane zadania. Jednak poza takimi przypadkami znacznie częstszymi źródłami stresu są czynniki związane z odpowiednią organizacją pracy i jasnym wyznaczeniem celów. Jest to szczególnie istotne w świecie, w którym wszystko przyspiesza, więc tempo pracy również rośnie" - wyjaśnia Inglot.
Praca w niekomfortowych pod względem fizycznym czy psychicznym warunkach negatywnie odbija się na efektywności pracownika i jego satysfakcji z pracy. Ponadto stres może prowadzić do wypalenia zawodowego, a także wielu chorób. Koszty nadmiernego stresu zawodowego ponosi również cała organizacja. To straty nie tylko ekonomiczne wynikające z małej wydajności, ale głównie społeczne, jak utrata niezadowolonych pracowników, czy negatywny wizerunek firmy.
Rozładowywanie stresu pracowników staje się standardem w przedsiębiorstwach na całym świecie. Wiele zachodnich koncernów zatrudnia np. masażystki, które poprzez odpowiednie masaże pozwalają pracownikom zrelaksować się i zniwelować poziom stresu. Ciekawą metodę stosuje się też w Japonii. Wschodni przedsiębiorcy organizują w miejscu pracy tzw. „sale krzyku”, w których pracownicy mogą wykrzyczeć swoje negatywne emocje. Z kolei amerykańskim trendem jest zatrudnianie tzw. dyrektorów ds. szczęścia. Są oni swego rodzaju opiekunami pracowników, którzy odpowiadają za prowadzenie różnych, kompleksowych działań, mających na celu utrzymywanie komfortu i satysfakcji pracowników z pracy w danej firmie.
