Program UKIP: Ograniczenie imigracji i niższe podatki

UKIP oraz Liberalni Demokraci to ostatnie z czterech największych brytyjskich partii, które ogłosiły swój manifest przed majowymi wyborami parlamentarnymi. Partia, znana przede wszystkim ze swoich antyunijnych i antyimigracyjnych deklaracji, po raz pierwszy w swojej historii stoi przed szansą, by stać się trzecią siłą w Izbie Gmin.

Lider UKIP, Nigel Farage, nie zrezygnował z antyunijnej retoryki: zapowiedział, że w przypadku zwycięstwa w wyborach partia rozpisze referendum w sprawie wyjścia z UE „najszybciej, jak to możliwe”. Powiedział również, że UKIP jest jedyną partią proponującą „wiarygodne rozwiązanie problemu imigracji oraz pozytywną wizję przyszłości kraju”.

W kwestii ograniczenia imigracji UKIP potwierdził ogłaszane już wcześniej postulaty limitu 50 tys. osób rocznie oraz pięcioletniego zakazu wjazdu do kraju dla pracowników nisko wykwalifikowanych.

Farage chciałby wprowadzić w Wielkiej Brytanii, znany między innymi z Australii, system imigracyjny oparty na punktach, które uzyskuje się za spełnienie określonych wymogów (kwalifikacje, wiek, znajomość języka, doświadczenie zawodowe itp.). Po wystąpieniu z UE zrównałoby to szanse obywateli wszystkich krajów na wjazd do Wielkiej Brytanii.

Zakaz wjazdu do Wielkiej Brytanii miałyby osoby skazane wyrokiem sądowym w swoich krajach macierzystych, a każdy potencjalny imigrant musiałby posiadać prywatne ubezpieczenie zdrowotne. Prawo do starania się o świadczenia socjalne imigranci uzyskiwaliby dopiero po pięciu latach pobytu.

UKIP nie pominął jednak w swoim programie kwestii gospodarczych i podatkowych. Zapowiedziano m.in. zniesienie podatku dochodowego dla osób o dochodach nieprzekraczających najniższej pensji oraz wprowadzenie nowego, 30-procentowego progu podatkowego (dla dochodów powyżej 45 tys. funtów rocznie) przy jednoczesnym podniesieniu kolejnego progu do dochodów powyżej 55 tys. funtów rocznie (obecnie jest to około 42 tys. funtów). Z podatku dochodowego byliby zwolnieni wszyscy brytyjscy żołnierze służący poza terytorium kraju.

Zmiany te kosztowałyby budżet kraju 18 mld funtów rocznie, ale zostałyby z nadwyżką pokryte przez ograniczenie wydatków budżetowych o 32 mld funtów rocznie. Pieniądze te miałyby pochodzić m.in. z obecnej składki członkowskiej wpłacanej do budżetu UE (po wystąpieniu z Unii), a także z ograniczenia o 9 mld funtów rocznie środków na pomoc międzynarodową. UKIP proponuje także zmianę tzw. formuły Barnett, na podstawie której środki z budżetu rozdzielane są pomiędzy autonomiczne regiony Wielkiej Brytanii.

Z uzyskanych w ten sposób pieniędzy Farage chciałby także dofinansować służbę zdrowia kwotą 3 mld funtów rocznie oraz zwiększyć do 2 proc. PKB wydatki na obronę. Partia podkreśla przy tym, że zawarte w programie wyliczenia zostały niezależnie zweryfikowane przez ośrodek analityczny Centre for Economic and Business Research. Pomimo to torysi już skomentowali program ekonomiczny UKIP, mówiąc, że będzie on skutkował „czarną dziurą rzędu 37 mld funtów rocznie”.

UKIP w sondażach cieszy się od dłuższego czasu stabilnym, kilkunastoprocentowym poparciem (obecnie jest to 14 proc. w sondażu BBC). Eksperci podkreślają jednak, że nie musi się to przełożyć na dobry wynik w postaci mandatów do Izby Gmin. Brytyjski system jednomandatowy premiuje bowiem największe partie, a UKIP tylko w pojedynczych okręgach jest w stanie wystawić kandydatów mogących liczyć na poparcie największej liczby wyborców.