Polak wniósł pozew o dyskryminację z powodu wymogu wykonywania testów PCR na lotnisku w Dubline

Inspekcja pracy (Workplace Relations Commission - WRC) orzekła, że powód Tomasz P. nie zdołał udowodnić naruszenia ustawy o prawie do równego traktowania ze względu na niepełnosprawność.

Tomasz P. utrzymywał, że jest dyskryminowany przez rząd poprzez przepisy, które wymagały od niego przeprowadzenia "kosztownych" i "inwazyjnych" testów PCR za każdym razem, kiedy wracał z Polski do swojego domu w Irlandii. Zarzut ten został odrzucony przez prawników reprezentujących ministerstwo.

Polak, który doznał obrażeń w wypadku drogowym w 2020 roku, zdecydował się na leczenie w Polsce, co wymagało od niego regularnych podróży do i z Irlandii, czasami dwa razy w miesiącu. Poinformował on WRC, że jego neurochirurg doradził mu, aby nie szczepił się przeciwko Covid-19, ale nie przedstawił żadnych dowodów na poparcie tego stwierdzenia.

Poprzez wymóg poddania się obowiązkowemu testowi PCR po przylocie na lotnisko w Dublinie, utrzymywał, że jest traktowany gorzej niż inni pasażerowie, którzy musieli jedynie przedstawić zaświadczenie o szczepieniu lub zaświadczenie, że niedawno przeszli Covid.

Jak twierdził, musiał wydawać do 80 euro na lotnisku w Dublinie za każdym razem, kiedy wracał do domu.

Orzekająca przy WRC, Penelope McGrath, stwierdziła, że nie ma wątpliwości, iż Tomasz P. jako osoba niezaszczepiona sprzeciwiał się wymogowi wykonania testu PCR przy przylocie na lotnisko w Dublinie. Przyznała, że rozumie, iż alternatywne rozwiązanie w postaci 14-dniowej kwarantanny po powrocie do Irlandii nie wchodziło w grę ze względu na częstotliwość jego powrotów do Polski.

Jej zdaniem Tomasz P. próbował stworzyć nową podstawę dyskryminacji w postaci "statusu medycznego" w swojej oficjalnej skardze złożonej na podstawie ustawy o prawie do równego traktowania, podczas gdy przepisy te dopuszczają jedynie dziewięć dobrze zdefiniowanych i znanych podstaw dyskryminacji.

Podkreśliła, że Tomasz P., który mieszka i pracuje w Irlandii od ponad dwóch lat, nie wykazał, że cierpi na jakąś chorobę, która uniemożliwiałaby mu skorzystanie z programu bezpłatnych szczepień. Uznała, że nie da się uznać faktu nieprzyjęcia szczepionki za jedną z przesłanek stanowiących o niepełnosprawności.

Okazało się, że we wrześniu 2021 r. Polak napisał do ministerstwa zdrowia pismo, w którym opisał swoje zamiary związane z wyjazdami i zażądał gwarancji dotyczących skuteczności szczepionki.

Jak zauważyła McGrath, ministerstwo nie było w stanie zagwarantować, że szczepionka nie przyniesie skutków ubocznych. Dodała również, że Tomasz P. ostatecznie zaszczepił się pod koniec ubiegłego roku, co, jak stwierdził, było spowodowane wydatkami związanymi z koniecznością płacenia za testy PCR przy każdej podróży.

Dodała, że uznała również argument ministerstwa, że nie świadczyło ono usług dla społeczeństwa, ale raczej sprawowało funkcję kontrolną.

WRC orzekła, że przepisy ustanowione przez ministerstwo były "racjonalne i sprawiedliwe", co oznacza, że roszczenie Tomasza P. nie byłoby uzasadnione, nawet gdyby ustalono, że jest on niepełnosprawny.

Zgodnie z ustawą o prawie do równego traktowania, maksymalna kwota, jaką może przyznać WRC za naruszenie prawa, wynosi 15 000 euro.