Płaca minimalna to "najbardziej udany" element polityki gospodarczej UK w ostatnim pokoleniu

Od czasu jej wdrożenia w 1999 r. przez pierwsze laburzystowskie rządy Tony'ego Blaira, polityka ta zagwarantowała ponadpartyjne porozumienie i należy ją postrzegać jako podstawę do dalszej poprawy dobrobytu pracowników otrzymujących najniższe wynagrodzenie - stwierdził Resolution Foundation.

Płaca minimalna w UK wzrośnie od poniedziałku 1 kwietnia z 10,42 GBP do 11,44 GBP, co jest trzecim co do wielkości rocznym wzrostem w historii - to podwyżka o 9,8% w ujęciu nominalnym i 7,8% w stosunku do inflacji.

W raporcie opublikowanym z okazji 25-lecia obowiązywania tej regulacji, fundacja wskazała, że wynagrodzenia pracowników byłyby o 6 000 GBP rocznie niższe, począwszy od 1999 r., gdyby ich płace rosły wyłącznie według stawki średniego wynagrodzenia, a nie zgodnie z rekomendacjami niezależnej komisji ds. niskich wynagrodzeń (Low Pay Commission).

Ośrodek uważa, że posłowie powinni przeanalizować, w jaki sposób poziom ustawowego wynagrodzenia chorobowego spadł w odniesieniu do średnich wynagrodzeń i czy również można byłoby objąć go nadzorem tej komisji.

Część krytyków płacy minimalnej twierdzi, że jest ona zbyt wysoka, podczas gdy inni przekonują, że nie wzrosła ona na tyle szybko, by obniżyć poziom ubóstwa w UK.

Tymczasem organizacja Living Wage Foundation co roku określa stawkę Real Living Wage, która wyliczana jest w oparciu o realne koszty utrzymania. W tym roku będzie ona wynosić 12 GBP za godzinę w całej Wielkiej Brytanii i 13,15 GBP w Londynie.

Stawka ta dotyczy brytyjskich pracowników w wieku 18 lat i starszych, ale nie jest obowiązkowa, a firmy same decydują, czy chcą ją płacić.

Organizacja charytatywna twierdzi, że ponad 460 000 pracowników zatrudnionych w 14 000 firmach otrzymuje obecnie stawkę Real Living Wage.

Resolution Foundation stwierdziła, że analiza Wielkiej Brytanii wykazała, że w latach 1980-1998 wzrost stawki za godzinę pracy w Wielkiej Brytanii dla osób o najwyższych zarobkach wzrastał dwukrotnie szybciej niż dla osób o najniższych zarobkach - odpowiednio 3,1% i 1,4% rocznie.

"Jednak od 1999 r. trend ten uległ odwróceniu, a nierówności w stawkach godzinowych zmalały, przy czym wzrost wynagrodzeń osób o najniższych zarobkach był pięciokrotnie wyższy niż w przypadku osób o najwyższych zarobkach - odpowiednio 1,6% i 0,3% rocznie" - czytamy w raporcie.