To nie jest pierwsze życie Edyty

„Każde nasze działanie, myśl, słowo ma swoje konsekwencje, tworzy we Wszechświecie niewidzialną siłę, która jest odbiciem naszej przeszłości. Odpowiednio pulsując w naszym ziemskim życiu tworzymy swoje przeznaczenie, sami jesteśmy jego twórcą. Nasze następne życie jest po prostu odbiciem przeszłości”. W tej teorii, przedstawionej w artykule „Karma i człowiek” autorka twierdzi, że nasze ziemskie uczynki mają swoje dalsze konsekwencje w przyszłości, a nasze myśli (złe lub dobre) i uczynki niosą energię, która wyznaczy nasze dalsze losy we Wszechświecie. To my bowiem tworzymy ten świat, także dla siebie w przyszłości i dlatego powinniśmy dążyć do tego, aby myśleć pozytywnie, czynić dobro i być życzliwym dla innych, ponieważ to uchroni nas od przyszłego życia w strachu, od ciągłego narzekania na nasz zły los oraz od agresji i wyrządzania nam krzywdy przez innych ludzi.

To wydaje się logiczne i sprawiedliwe, ale czy rzeczywiście tak dzieje się z człowiekiem i jego ciałem we Wszechświecie?

Drugie życie Edyty
Edytę (imię zmienione na potrzeby publikacji) poznałem na wykładzie, który dotyczył psychologicznych aspektów osobowości oraz „duchowej strony” życia człowieka. Wykład ten był na tyle ciekawy, że już w czasie przerwy obiadowej gorąco dyskutowaliśmy o wcześniej poruszonych zagadnieniach oraz o różnych ciekawostkach i dziwnych sytuacjach w życiu ludzi. Byliśmy na tyle poruszeni tą tematyką, że wraz z naszą dyskusją przenieśliśmy się do mieszkania kolegi. Tam przy „małym co nieco” dyskusja stała się jeszcze ciekawsza, a wypowiadające się osoby zaczęły poruszać nawet kwestie osobiste.

Spośród wielu osób biorących udział w dyskusji najbardziej zaciekawiła mnie Edyta, która w pewnym momencie stwierdziła, że jej obecne życie to chyba już jest jej drugi byt. Jako osoba wykształcona, ma oczywiście szereg wątpliwości co do możliwości „ponownych wcieleń”, ale trudno było jej nie uwierzyć i nie przyznać racji, kiedy przytoczyła pewne fakty. Twierdziła mianowicie, że w poprzednim życiu była kilkuletnią dziewczynką, która przez wiele lat była „przykuta” do łóżka z powodu nieuleczalnej choroby, na którą zmarła w wieku 11 lat. Wie, że miała na imię Julia i mieszkała w dużym domu otoczonym ogrodem, do którego prowadziła żwirowa aleja, wzdłuż której rosły róże i magnolie.

Pamięta także dokładnie umeblowanie pokoju, kolor tapet, firanek i zasłon, swoje zabawki, bajki, które opowiadała jej „mama” na dobranoc oraz kołysanki, które jej śpiewała. Dobrze pamiętała też swoje cierpienie i twarz lekarza, który przychodził ją leczyć oraz widok dużej, szklanej strzykawki, której używał i towarzyszący temu ból. Mało tego, widziała także swój pogrzeb i żałobników stojących nad swoim grobem. Często powracał też do niej obraz ojca, odjeżdżającego do pracy swoim samochodem, którego model był wykorzystywany wiele lat temu.

Te obrazy wracają do niej co jakiś czas we śnie i na jawie, a ona nie umie sobie z tym poradzić, pomimo wielu wizyt u psychiatry, psychologa i psychoanalityka. Jak stwierdziła, najgorsze dla niej jest jednak to, że nie ma wystarczających informacji, aby odszukać na ich podstawie osobę, której dotyczą jej sny oraz wizje. Z jednej strony, bardzo chciałaby się dowiedzieć, kim jest ta osoba, którą pamięta, z drugiej zaś strony panicznie się tego boi, a to bardzo przeszkadza jej w prowadzeniu „normalnego życia” i bycia szczęśliwym człowiekiem.

Co może potwierdzać reinkarnację?
Analizowaliśmy sytuację Edyty pod kątem opisywanych w różnych publikacjach oznak, które mogą potwierdzać tezę, że reinkarnacja naprawdę istnieje i doszliśmy do wniosku, że to, co dotyczy tej osoby, w pełni wyczerpuje teorię, potwierdzającą istnienie tego zjawiska. Chodzi mianowicie o to, że osoby będące „kolejnym wcieleniem” mają „uporczywie powracające sny”, przedstawiające te same osoby, miejsca, fakty i zdarzenia. Niektórzy badacze tego zjawiska twierdzą, że powtarzające się sny, zwłaszcza zaś takie, które z nieznanego powodu wydają się szczególnie znajome, „mogą być pozostałością pamięci poprzedniego wcielenia”.

Potwierdzeniem istnienia reinkarnacji mogą być także „nieuzasadnione wspomnienia miejsc”, których nigdy nie odwiedzaliśmy oraz zdarzeń, w których nigdy nie braliśmy udziału. Innym zjawiskiem potwierdzającym teorię, może być także deja vu, które jest chyba niczym innym niż „migawkami z poprzednich wcieleń” człowieka. Następnym argumentem przemawiającym za autentycznością teorii wielu bytów mogą być tak zwane „silne przeczucia” związane z intuicją, która bywa „określana jako zdolność do balansowania pomiędzy tym, co świadome i tym, co nie świadome – co objawia się zwykle nagłym „przebłyskiem” („7 oznak, które mogą dowodzić, że reinkarnacja istnieje naprawdę”, Poradniki (nie)poważne, 30.03.2015, Joe Monster).

No i jeszcze te lęki, które towarzysząc konkretnym „wspomnieniom” z poprzedniego życia, w żaden sposób nie mają uzasadnienia we współczesnej egzystencji. Wyznawcy hinduizmu twierdzą, że takie lęki mogą mieć źródło w doświadczeniach duszy w poprzednim życiu, ale jak jest naprawdę, to trudno jest stwierdzić, bo teoria reinkarnacji nie jest w żaden sposób udowodniona i można tylko w nią wierzyć, albo nie. Co by jednak nie mówić, zjawisko jest bardzo ciekawe i trudne do udowodnienia.

Wykorzystano następujące materiały źródłowe:
*https://magia.onet.pl/artykuly/ezoteryka/to-nie-jest-twoje-pierwsze-zycie-sprawdz-po-czym-to-
poznac/15qr8pg
*https://www.babskiswiat.com.pl/karma-wraca-co-to-znaczy-prawa-karmy.html
*Ian Stevenson, „Twenty Suggestive Cases of Reincarnation”, 1974; „European Cases of
Reincarnation”, 2008
*https://www.vismaya-maitreya.pl/miecz_prawdy_karma_i_czlowiek_cz1.html
*https://facet.onet.pl/strefa-tajemnic/reinkarnacja-jednak-istnieje/pt3mez8
*https://joemonster.org/art/31675