Londyn ma ok. 3 tys. parków. Oto lista 10 najpiękniejszych
10. Brockwell Park
Z kąpieliskiem, pięcioma festiwalami muzycznymi, ogrodem otoczonym murem i rozległymi widokami na panoramę miasta, Brockwell jest miejscem, w którym tętni życie południowego Londynu. Tutejszy park to 51-hektarowa enklawa, która powstała w 1892 r.
Brockwell Park jest gospodarzem letnich festiwali muzycznych – łącznie pięciu, w tym imprezy reggae City Splash. Należy do bractwa Park Run i stanowi tło dla targu spożywczego (Herne Hill). Można do niego dojechać również metrem, znajduje się 15 minut spacerem od końca linii Victoria w Brixton.
Znajduje się tu kąpielisko Brockwell Lido i piękny ogród otoczonym murem.
9. Kensington Gardens
Kensington Gardens, jeden z ośmiu królewskich parków w mieście i pierwszy z sześciu w tej pierwszej "10", jest jednym z najpiękniejszych punktów centralnych Londynu – chociaż jego dokładne kontury wymagają niewielkiego wyjaśnienia. Krótki rzut oka na mapę pokaże, że jest częścią Hyde Parku – oba łączą siły, aby stworzyć trawiasty prostokąt, który rozciąga się z zachodu na wschód na prawie dwóch milach.
Granicą między nimi jest Serpentine, sztuczny zbiornik wodny, który został zbudowany w latach 1726-1731, kiedy park był jeszcze prywatnym aneksem pałacu Kensington.
Znajduje się tu m.in. plac zabaw wraz ze statkiem pirackim, który został wymieniony jako najlepsza tego typu atrakcja dla dzieci w całym Londynie przez Tripadvisor.
8. Victoria Park
Pomimo nazwy Victoria Park nie należy do londyńskiej ósemki królewskiej. Ma jednak związek z królową, o której mowa. Powstał w pierwszej dekadzie jej długiego panowania (1837-1901) – otwierając swoje bramy w mroku 1845 roku, po petycji do monarchy o wydzielenie zielonej przestrzeni dla mieszkańców East Endu.
Prawie dwa wieki później pełni tę samą rolę. Roczna liczba odwiedzających, wynosząca dziewięć milionów, sprawia, że jest to drugi najpopularniejszy park w tej pierwszej dziesiątce.
Wielu z tych ludzi przechodzi przez niego latem, kiedy to odbywa się tam mnóstwo festiwali muzycznych. Victoria Park przeszedł remont za 12 milionów funtów w 2011 i 2012 r., na czas igrzysk olimpijskich, które odbyły się na jego wschodnim krańcu. Jedno z dziedzictwa tej inwestycji – dwa duże place zabaw – jest niezmiennie uwielbiane przez młodszych gości.
Na jego terenie znajdują się dwa jeziora – w tym jedno z tradycyjnymi łodziami wiosłowymi.
7. Regent’s Park
Nazwa tego królewskiego parku nawiązuje do Jerzego IV – którego szalony styl życia, nawet gdy jego psychicznie chory ojciec chwiał się na tronie, doprowadził do jego trwałej reputacji playboya. Jerzy IV wpadł na pomysł, aby przekształcić to, co było królewską posiadłością myśliwską, w ogród przyjemności – choć nie został on otwarty dla publiczności aż do 1835 roku, pięć lat po jego śmierci.
Na terenie tego 166-hektarowego terenu znajduje się m.in. 12 kortów tenisowych, boisko do krykieta, Ogród Japoński, a główną atrakcją parku jest London Zoo.
Z Primrose Hill rozciąga się wspaniały widok na miasto.
6. Battersea Park
Chociaż nie ma królewskiej pieczęci, Battersea Park nie jest pozbawiony historii. Otwarto go w 1858 roku w miejscu, które może być najbardziej spektakularnym spośród wszystkich londyńskich parków. Jego 81-hektarowa przestrzeń bezpośrednio przylega do południowego brzegu Tamizy, na tym, co było pasem pól i bagien.
9 stycznia 1864 roku w parku odbył się pierwszy mecz rozegrany według zasad świeżo utworzonego Football Association; w tej samej dekadzie Wanderers FC, pierwsi zwycięzcy Pucharu Anglii (w 1872 roku), używali go jako swojego domowego boiska.
Charakter sportowy tego miejsca jest nadal pielęgnowany. Z 19 kortami Battersea ma więcej kortów tenisowych niż wszystkie parki w Londynie - oprócz jednego, bo Wimbledon Park ma ich 20. Znajduje się tu również boisko do krykieta i Pagoda Pokoju - dar japońskiego buddyjskiego zakonu Nipponzan-Myohoji, przekazany w 1985 r.
Kiedyś stosunkowo trudno było dotrzeć z drugiej strony rzeki, ale problem dostępności parku został rozwiązany w 2021 r. dzięki przedłużeniu linii Northern Line do Battersea i otwarciu stacji metra (Battersea Power Station). Mimo to jest tu spokojnie - z "zaledwie" dwoma milionami gości rocznie jest drugim najmniej odwiedzanym parkiem w pierwszej dziesiątce.
5. Richmond Park
Siedem z ośmiu królewskich parków Londynu miało już wcześniej jakieś życie jako tereny łowieckie dla monarchy (wyjątkiem jest Green Park). Richmond Park wciąż najbardziej przypomina swoje dawne oblicze. Mając 955 hektarów powierzchni, jest zdecydowanie największym parkiem w Londynie, otwartym dla publiczności w 1758 r.
Potomkowie jeleni szlachetnych, niegdyś ściganych przez Jakuba I i Karola I, wciąż wędrują po tym terenie – podczas gdy Pen Ponds, ozdobne jezioro w jego sercu, zostało wykopane w 1746 roku, kiedy park był jeszcze prywatną posiadłością Jerzego II i jego rodziny.
W niektórych przypadkach historia sięga jeszcze dalej. W Richmond Park rośnie około 320 drzew sklasyfikowanych jako "starożytne" - najbardziej czcigodnym z nich jest Royal Oak, który ma już 750 lat.
4. Bushy Park
Bushy Park ma królewski status i na jego terenie lub w jego granicach znajduje się ponad 20 zabytkowych budynków. Najważniejszym z nich jest Hampton Court, pałac z XVI wieku wpisany na listę zabytków klasy I, który znajduje się w rękach korony od czasu, gdy został podarowany (pod przymusem) Henrykowi VIII przez jego wkrótce odwołanego premiera, kardynała Wolseya, w 1529 roku.
Wspomniany cud Tudorów (z barokowymi zdobieniami) stanowi jedną z najważniejszych historycznych jednodniowych wycieczek w Londynie – częściowo dlatego, że 445 hektarów trawiastych terenów, które rozpościerają się za nim, niewiele różni się od terenów łowieckich, na których Henryk lubił galopować.
Podobnie jak w Richmond Park, można tu spotkać jelenie szlachetne i daniele, a także popływać w Hampton Pool - kąpielisku, które zostało dobudowane do północno-zachodniego narożnika parku w 1922 roku.
Według Woodland Trust, Bushy Park ma dziewięć starożytnych drzew – wśród nich znajduje się kasztanowiec, który pochodzi z około 1370 roku i jest starszy od pałacu.
3. Hyde Park
Zielonym partnerem Kensington Gardens jest ten cud metropolii. Rok powstania Hyde Parku – otwarto go dla publiczności w 1637 r. – sprawia, że jest to drugi najstarszy park królewski w mieście (najstarszym jest St James’s Park, który otworzył szeroko swoje bramy w 1603 r.).
Jednak jego lokalizacja w samym sercu, obsługiwana przez stacje metra Marble Arch i Hyde Park Corner, oznacza, że jest on na szczycie jednego konkretnego zestawu statystyk: odnotowując 13 milionów gości każdego roku, jest zdecydowanie najczęściej odwiedzanym z ośmiu londyńskich parków królewskich. Po części wynika to z jego wykorzystania jako miejsca festiwali muzycznych.
Poza tym Hyde Park jest przestrzenią do wszelkiego rodzaju aktywności - można tu popływać na łódkach lub rowerach wodnych w głównym zbiorniku wodnym Serpentine, lub wygłosić swoją mowę w Speakers’ Corner – miejscu, które działa jako prowizoryczna trybuna i bastion wolności słowa od 1872 roku.
2. Hampstead Heath
Te 320 hektarów starożytnego wrzosowiska wydaje się w jakiś sposób oderwany od otaczającego go miasta. Swobodnie przechadzają się tu jelenie muntjak, a osoby lubiące poranną kąpiel w niechlorowanej wodzie mogą skorzystać z Kenwood Ladies’ Pond.
Najbardziej znana budowla parku – XVII-wieczny Kenwood House – jest jednym z ponad 20 zabytkowych budynków w tym miejscu i jest dostępna dla zwiedzających. Naprzeciwko kąpieliska znajduje się Southampton Arms - jeden z 500 najlepszych pubów w Wielkiej Brytanii.
Ze słynnego wzgórza Parliament Hill rozciąga się widok na cały Londyn.
1. Greenwich Park
Greenwich Park został otwarty dla zwiedzających w 1830 roku, ale niektórzy z jego "mieszkańców" żyją tam już od ponad 195 lat. Wśród jego ponad 20 starożytnych drzew znajduje się dąb królowej Elżbiety, którego powalone szczątki mogą pochodzić z 1292 roku.
Widać stąd katedrę św. Pawła, ale też wieżowce Canary Wharf po przeciwnej stronie rzeki – to sprawia, że Greenwich Park to wyjątkowy punkt widokowy.
Najlepsza część tego miejsca to zdecydowanie Królewskie Obserwatorium, którego położenie na szczycie wzgórza wyznacza również dokładny przebieg pierwszej linii długości geograficznej – południka Greenwich.
