Jedno na troje dzieci rodzących się w Hiszpanii pochodzi z rodziców - obcokrajowców

W niektórych regionach kraju ten wskaźnik jest jeszcze wyższy, na czele z Katalonią, gdzie średnio 40 proc. dzieci ma co najmniej jednego z rodziców, który nie urodził się w kraju.

W katalońskiej prowincji Gerona ponad połowa rodzących się dzieci pochodzi najczęściej z rodzin, gdzie oboje rodziców są obcokrajowcami, a istnieją gminy, gdzie ten odsetek jest jeszcze wyższy, np. w gminie Salt - prawie 76 proc. czy Nijar koło Almerii - ponad 68 proc. Najwięcej cudzoziemców mieszka na Balearach, w Katalonii, Madrycie i w Walencji.

Raport wskazuje, że Hiszpanki mają średnio 1,2 dzieci, podczas gdy w przypadku Marokanek wskaźnik dzietności wynosi - 3,5. Kobiety z Ameryki Łacińskiej mają średnio - 1,3 dzieci, z Azji - 1,9, z wyjątkiem kobiet z Bangladeszu - 4,3 lub Pakistanu - 4,2, zaś kobiety z Europy Wschodniej - 1,3, a z Zachodniej - 1.

Zgodnie z badaniami, w niektórych regionach kraju autochtoniczna ludność zostaje stopniowo zastępowana przez cudzoziemców, co jest najbardziej widoczne w Barcelonie, Bilbao, Walencji i Madrycie. Jest to spowodowane także większą liczbą zgonów niż urodzeń wśród Hiszpanów oraz ich przemieszczaniem się do innych regionów kraju lub za granicę.

W ciągu ostatnich 25 lat Madryt stracił 430 tys. obywateli hiszpańskich i zyskał 844 tys. imigrantów. Siedem największych hiszpańskich miast straciło ok. 1,2 mln Hiszpanów i zyskało ponad 1,8 mln obcokrajowców. Odnośnie integracji obcokrajowców, tylko 20 proc. urodzonych w Hiszpanii miało jednego z rodziców Hiszpana.

Obecnie niewielu dzieci pracujących imigrantów studiuje na uniwersytetach hiszpańskich, ale już ich dzieci, uczęszczając do tych samych szkół razem z Hiszpanami, w perspektywie średniookresowej mogą w większym stopniu wykorzystać "drabinę społeczną", jaką są studia.

Autorzy raportu zwracają uwagę, że dokonujący się proces transformacji społecznej może doprowadzić do zmiany mapy politycznej, gospodarczej i kulturalnej kraju, podobnie jak dzieje się w innych państwach zachodnich.

Wiele rządów w Europie północnej i wschodniej próbowało odwrócić ten proces, zachęcając do wzrostu liczby urodzeń za pomocą wielomilionowych programów, ale żadna ze strategii nie okazała się skuteczna.

W wielu przypadkach, np. we Francji, pomoc rządowa była wykorzystywana głównie przez ludność pochodzenia zagranicznego, której ciężar demograficzny usiłowano zmniejszyć. Z kolei blokowanie napływu imigrantów negatywnie odbija się na produkcyjnych sektorach gospodarki, które cierpią na brak rąk do pracy.