Słynny “Lodowiec Zagłady” na Antarktydzie topnieje, ale inaczej niż przypuszczali naukowcy

Nowe obserwacje prowadzone w miejscu, gdzie lód spływa na dno oceanu, pokazują, że topnienie pod dużą częścią szelfu lodowca Thwaites jest słabsze niż się spodziewano. Niepokojące jednak jest to, że w pęknięciach i szczelinach topi się znacznie szybciej - informują o ostatnich badaniach naukowcy z British Antarctic Survey (BAS), którzy opublikowali na ten temat dwa artykuły w najnowszym wydaniu "Nature".

Dane zebrano w ramach projektu MELT - jednej z największych międzynarodowych terenowych operacji badawczych, jakie kiedykolwiek przeprowadzono na Antarktydzie. Badania realizowane są w ramach brytyjsko-amerykańskiej współpracy Thwaites Glacier Collaboration.

Zespół MELT prowadził obserwacje linii gruntowania pod wschodnim szelfem lodowca Thwaites, aby zrozumieć, w jaki sposób lód i ocean oddziałują na siebie w tym krytycznym regionie. Dr Peter Davis z BAS wykonał pomiary oceanu przez odwiert o głębokości 600 m. Wydrążono go pod koniec 2019 roku około dwóch kilometrów od linii gruntowania za pomocą wiertła z gorącą wodą.

Wyniki pomiarów porównano z obserwacjami szybkości topnienia wykonanymi w pięciu innych miejscach pod lodowcem szelfowym. W ciągu dziewięciu miesięcy wody oceanu w pobliżu linii gruntowania ociepliły się i wzrosło ich zasolenie, ale tempo topnienia stopy lodowca wynosiło średnio 2-5 m rocznie, czyli mniej niż przewidywały wykonane wcześniej modele.

"Wyniki są zaskakujące, ale lodowiec wciąż jest zagrożony. Kiedy szelf lodowy i lodowiec są w równowadze, lód spływający z kontynentu będzie odpowiadał ilości lodu utraconego w wyniku topnienia i cielenia się góry lodowej. Odkryliśmy, że pomimo niewielkiej skali topnienia, lodowiec wciąż szybko się cofa. Wydaje się, że nie trzeba wiele, aby jego równowaga została zachwiana" - ocenia dr Peter Davis, oceanograf.

Dr Britney Schmidt z Uniwersytetu Cornella w USA wraz z zespołem naukowców i inżynierów do głębokiego na 600 m odwiertu wpuściła robota nazwanego Icefin. Został on tak zaprojektowany, aby był w stanie dostać się w miejsca w pobliżu strefy gruntowania, które dotychczas były prawie niemożliwe do zbadania.

Obserwacje dna morskiego i lodu wokół strefy gruntowania wykonane przez Icefin dostarczają nowych szczegółowych danych na temat zmienności procesu topnienia pod szelfem lodowym. Badacze stwierdzili, że schodkowe obszary, zwane tarasami, a także szczeliny topnieją szybciej. Jest to szczególnie groźne w przypadku szczelin, ponieważ dostająca się do nich cieplejsza i bardziej zasolona woda może przenikać w głąb lodowca, powodując dalsze pękanie.

"Nowe metody obserwacji lodowca pozwalają nam zrozumieć, że w tych bardzo ciepłych częściach Antarktydy liczy się nie tylko tempo topnienia, lecz także to, jak i gdzie to się dzieje" - tłumaczy dr Britney Schmidt.