Lokalne władze przenoszą setki bezdomnych rodzin z Londynu, stawiając im 24-godzinne ultimatum

Z ustaleń organizacji Housing Action Southwark and Lambeth (HASL) wynika, że w 2023 roku 319 gospodarstw domowych przyjęło oferty prywatnego najmu poza Londynem. Urzędnicy często dawali im jedynie 24 godziny na przyjęcie oferty zamieszkania poza stolicą. W przeciwnym razie istniało ryzyko, że odmawiając propozycji, staną się "bezdomni na własne życzenie".

Co dziesiąte gospodarstwo domowe, które zaakceptowało te oferty, zostało umieszczone na północnym wschodzie w miastach takich jak Hartlepool i Durham, a dwa na 10 zostały wysłane do Midlands. Od 2017 r. Midlands jest popularnym miejscem, w którym londyńskie władze samorządowe umieszczają bezdomne rodziny, ale od niedawna popularne jest również przenoszenie ich do północno-wschodniej części kraju.

Przyczyną tak odległego ich rozmieszczania są rosnące czynsze na południowym wschodzie kraju. Kosztów zakwaterowania nie pokrywa tutaj lokalny dodatek mieszkaniowy (LHA) - kwota, do której mają prawo prywatni najemcy ubiegający się o zasiłek mieszkaniowy na pokrycie czynszu. Wysokość tego zasiłku regulowana jest przez lokalne przepisy.

Według serwisu Zoopla, północny wschód jest najtańszym regionem w UK dla prywatnych najemców, gdzie płacą oni średnio 695 funtów miesięcznie od kwietnia 2024 roku. W Hartlepool stawka LHA dla domu z czterema sypialniami wynosi 688 funtów miesięcznie. W Durham stawka LHA za mieszkanie z czterema sypialniami wynosi około 600 funtów.

W Londynie średni miesięczny czynsz najmu wynosi 2 121 funtów - w dzielnicach takich jak Hackney, Tower Hamlets i Camden kwota ta przekracza 2 300 funtów - podczas gdy LHA za samodzielną nieruchomość w stolicy wynosi zaledwie 1 058 funtów miesięcznie. Najemcy muszą samodzielnie pokryć różnicę między kwotą otrzymywaną z LHA a płaconym czynszem.

Samorządy doświadczyły gwałtownego wzrostu zapotrzebowania na wsparcie w zakresie bezdomności po niesłychanym wzroście liczby eksmisji bez winy w całym kraju, a liczba zgłoszeń na podstawie art. 21 wzrosła o 38% w latach 2022-2023.

Wiele budżetów samorządów miejskich zostało zdziesiątkowanych przez koszty tymczasowego zakwaterowania. W październiku ubiegłego roku Stowarzyszenie Samorządów Lokalnych stwierdziło, że samorządy płacą 1,7 mld funtów rocznie za tymczasowe zakwaterowanie.

Rodziny, które zostały przeniesione poza Londyn, mają niewielkie szanse na powrót do stolicy. Wiele z nich jest zmuszanych do podpisywania 24-miesięcznych umów najmu, które sprawiają, że powrót do lokalnych społeczności w dawnym miejscu zamieszkania jest niezwykle trudny.

W wielu przypadkach, jeśli rodzina wyprowadzi się z Londynu i znów stanie się bezdomna, za jej zakwaterowanie odpowiada gmina, do której została skierowana.

Pięć stołecznych gmin, w których rządzą laburzyści, przeprowadziło 74% wszystkich przypadków przeniesienia rodzin poza Londyn. Najwięcej rodzin poza Londyn skierowała gmina Waltham Forest, która przeniosła 67 ze 130 gospodarstw domowych.

Odnotowano również ogólny wzrost liczby przypadków przeniesienia z prywatnych mieszkań: w ubiegłym roku 2 063 bezdomne gospodarstwa domowe przyjęły takie oferty w Londynie i poza nim.

Z kolei Enfield okazało się gminą wysyłającą rodziny najdalej od ich miejsc pracy, szkół i sieci wsparcia. Spośród 200 ofert złożonych przez radę Enfield bezdomnym rodzinom w 2023 r. 94% znajdowało się poza Londynem (tylko 42 przyjęły oferty), a 59% znajdowało się na północnym wschodzie. Gminy Barnet, Barking i Dagenham oraz Redbridge również postępowały w podobny sposób.