German parliament confirms Angel Merkel for new term

Po rekordowo długim, prawie trzymiesięcznym okresie tworzenia koalicji rząd największego kraju Unii Europejskiej może wreszcie przystąpić do pracy. Pierwsze posiedzenie nowego gabinetu odbędzie się po południu.

Przed południem Bundestag wybrał Merkel po raz trzeci na kanclerza. W głosowaniu kandydatkę na szefową rządu poparło 462 deputowanych koalicji rządowej CDU, CSU i SPD. 150 parlamentarzystów było przeciwnych, a dziewięciu wstrzymało się od głosu.

Partie opozycyjne - Zieloni i lewica Die Linke - dysponują łącznie 127 mandatami. Wynik głosowania oznacza, że co najmniej 23 deputowanych koalicji rządowej (jeżeli wszyscy posłowie opozycji byli obecni podczas głosowania) nie głosowało na Merkel.

"Przyjmuję wybór i dziękuję za zaufanie" - oświadczyła Merkel po ogłoszeniu przez szefa Bundestagu Norberta Lammerta wyniku głosowania. Wymagana większość głosów wynosiła 316. Koalicja dwóch największych ugrupowań politycznych dysponuje w parlamencie ogromną przewagą 504 głosów na 631 miejsc.

Po otrzymaniu od prezydenta Niemiec Joachima Gaucka aktu nominacji w jego siedzibie, pałacu Bellevue, Merkel powróciła do Bundestagu, gdzie została zaprzysiężona. Formułę przysięgi zakończyła słowami "tak mi dopomóż Bóg".

W wyborach z 22 września CDU i CSU odniosły zdecydowane zwycięstwo, zdobywając 41,5 proc. głosów. Ze względu na brak absolutnej większości w Bundestagu i porażkę dotychczasowego partnera, liberalnej FDP, która nie przekroczyła progu wyborczego, Merkel zmuszona była do podjęcia rozmów koalicyjnych ze swoim głównym rywalem - SPD (25,7 proc. głosów w wyborach).

Dwa największe niemieckie bloki polityczne, nazywane z tego powodu "wielką koalicją", utworzyły po raz trzeci w historii RFN wspólny rząd. Poprzednio chadecy i socjaldemokraci rządzili razem w latach 1966-1969 i 2005 2009. Szczególnie ten drugi rząd, kierowany także przez Merkel, był bardzo dobrze oceniany przez media i ekspertów za skuteczną walkę ze skutkami światowego kryzysu finansowego oraz wdrożenie reform, w tym podwyższenie wieku emerytalnego z 65 do 67 lat.

Do negatywnych następstw dominacji największych partii w parlamencie należy wzrost znaczenia prawicowej i lewicowej opozycji pozaparlamentarnej, co było szczególnie widoczne za rządów pierwszej "wielkiej koalicji" w latach 60. W tym czasie doszło do znacznego wzmocnienia zarówno neonazistów, jak i organizacji lewackich.