Pistorius may be released from prison conditionally on January 5
24 listopada sąd uznał go za: "sprawcę, który popełnił przestępstwo po raz pierwszy, a ponadto spełnił warunki umożliwiające warunkowe zwolnienie".
Pistoriusowi niesłusznie odmówiono w marcu tego roku ubiegania się o zwolnienie warunkowe. Informowała o tym lokalna rozgłośnia radiowa SABC podając wiadomość, że Trybunał Konstytucyjny RPA uznał, że paraolimpijczykowi odsiadującemu 13 lat więzienia za zamordowanie jego narzeczonej w walentynki 2013 roku, niesłusznie odmówiono prawa ubiegania się o zwolnienie warunkowe.
Tym samym sąd zrewidował wcześniejszą decyzję wydaną wiosną, a odrzucającą wniosek o warunkowe zwolnienie. Służba więzienna RPA oświadczyła wówczas, że przeanalizuje decyzję sądu i podejmie stosowne kroki.
Kontrowersje wokół tego, kiedy Pistorius mógłby ubiegać się o zwolnienie warunkowe, wynikają z różnic w obliczeniach. Specjalna komisja, która zebrała się w marcu, stwierdziła, że w momencie składania wniosku Pistorius nie odbył minimalnej kary wymaganej do ubiegania się z taką prośbą. Potem sąd podjął inną decyzję.
Sportowiec został zatrzymany 14 lutego 2013 roku – w dniu morderstwa Reevy Steenkamp. W październiku 2014 roku sąd skazał go na pięć lat więzienia za nieumyślne spowodowanie śmierci, ale Pistorius został następnie zwolniony z więzienia pod nadzorem poprawczym po odbyciu rocznej kary.
3 grudnia 2015 roku Najwyższy Sąd Apelacyjny Republiki Południowej Afryki podtrzymał skargę prokuratora i orzekł, że Pistorius powinien zostać uznany za winnego morderstwa z premedytacją. W lipcu 2016 roku został skazany na sześć lat więzienia, ale prokurator odwołał się później od wyroku, uznając go za "szokująco łagodny". W listopadzie 2017 roku zapadł nowy wyrok – 13 lat.
Urodzony 22 listopada 1986 roku w Johannesburgu biegacz, któremu w pierwszym roku życia w wyniku wrodzonych wad amputowano obie nogi, mimo zaawansowanego stopnia kalectwa, od najmłodszych lat intensywnie uprawiał rugby, tenis, piłkę wodną, boks oraz zapasy. Jest rekordzistą świata wśród niepełnosprawnych w biegach na dystansie 100, 200 i 400 m.
W trzech igrzyskach paraolimpijskich, w Atenach, Pekinie i Londynie zdobył sześć złotych medali oraz po jednym srebrnym i brązowym krążku.
15 lipca 2007 na mityngu IAAF, biegnąc na specjalnych protezach z włókna węglowego, wystąpił jako pierwszy niepełnosprawny biegacz razem ze sprawnymi zawodnikami.
Został pierwszym paraolimpijczykiem w historii po amputacji obu kończyn, który wziął udział w igrzyskach olimpijskich (Londyn 2012), uczestnicząc w biegu na 400 m i sztafecie 4x400 m.
