Nauczycielka-rekordzistka: 20 lat ciągłych nieobecności podczas 24 lat pracy
Historię dyskusyjnego dorobku nauczycielki z miasta Chioggia koło Wenecji przedstawił dziennik "La Stampa". Okazało się, że udało się jej zachować stałe miejsce pracy, mimo pierwszych dziesięciu lat nieobecności w szkole i następnej dekady na zwolnieniach.
Sprawę nauczycielki-rekordzistki nieobecności skierowała w 2013 roku do resortu oświaty dyrektor jej szkoły, prosząc o przeprowadzenie kontroli. Gdy po długim okresie permanentnych nieobecności nauczycielce udało się wreszcie przepracować cztery miesiące, do dyrekcji napłynęło od uczniów wiele skarg na nią. Zarzucali jej między innymi nieprzygotowanie do lekcji i przypadkowe wystawianie ocen.
Kontrola ministerialna wykazała ogromną kumulację absencji oraz szereg błędów w postępowaniu i metodzie pracy nauczycielki, które uznano za "niezgodne z zasadami nauczania"; również dlatego, że nie przykładała uwagi do tego, co dzieje się w klasie i często używała telefonu komórkowego.
W rezultacie resort podjął decyzję o dyscyplinarnym zwolnieniu, ale kobieta złożyła odwołanie i domagała się prawa do dalszego nauczania oraz jego "wolności".
Wygrała w pierwszej instancji, ale sąd apelacyjny uznał dwa lata temu decyzję o zwolnieniu za uzasadnioną. Orzeczenie to utrzymał teraz Sąd Najwyższy. Jak uzasadnił, wolność nauczania "nie oznacza, że nauczyciel może stosować każdą metodę czy też ma prawo do tego, by nie organizować i planować przebiegu lekcji".
