Nie sposób przejść obok nich obojętnie. Mają grubą łodygę o fioletowej barwie. Kolor ten bierze się ze stosunkowo wysokiego stężenia antocyjanów. Związków, które są przeciwutleniaczami chroniącymi organizm przed szkodliwym działaniem wolnych rodników odpowiedzialnych m.in. za proces starzenia się organizmu - znajdziemy je również w jagodach czy bakłażanach.

Zalety tego rodzaju szparagów nie kończą się jednak na obecności prozdrowotnych substancji. Są również znacznie prostsze w przygotowaniu. Skórka tych szparagów jest bardzo delikatna, nie trzeba więc ich obierać. Jedyne, co się z nimi robi, to odcina zdrewniałe końcówki.

Ciekawostką jest to, że w kontakcie z gorącą wodą ich kolor ewoluuje w stronę zielonego. Z tego powodu część smakoszy szparag woli jeść je surowe albo ugotowane na parze. Mają delikatny, subtelnie orzechowy smak. W porównaniu do innych szparagów zawierają więcej cukru i mniej błonnika.

Są trudne w uprawie. Rosną jedynie przez krótką chwilę, osiągają wysokość kilku centymetrów nad ziemią. Jeśli nie zostaną zebrane odpowiednio wcześnie, to pod wpływem słońca zabarwią się na zielono.

Najłatwiej dostać je we Włoszech.