Na wcześniejszą emeryturę w Anglii częściej przechodzą osoby zamożne

Instytut Studiów Fiskalnych (IFS) ustalił, że nastąpiła wyraźna zmiana w modelach zatrudniania osób w wieku 50 i 60 lat, przy czym stan posiadania jest kluczowym czynnikiem decydującym o tym, czy ludzie świadomie decydują się na zakończenie kariery zawodowej.

Badanie IFS przeprowadzone we współpracy z organizacją Financial Fairness Trust wykazało, że w latach 2002-2003 poziom bogactwa miał niewielki wpływ na to, czy osoby w wieku od 55 do 64 lat decydowały się na wcześniejszą emeryturę.

Wówczas dobrowolnie na wcześniejszą emeryturę przechodziło 20% osób z tej grupy wiekowej najuboższych, w porównaniu do 28% osób z grupy najbogatszych. Jednak w latach 2018-19 tylko 7% osób z grupy najuboższych przechodziło na emeryturę w porównaniu z 24% osób z najzamożniejszej części społeczeństwa.

Duża część najuboższych osób nie pracowała z powodów zdrowotnych, a 39% spośród najuboższej grupy w latach 2018-19 nie pracowała, ale też nie przeszła na emeryturę. Większość z nich zgłaszała, że są osobami długotrwale chorymi lub z niepełnosprawnościami bądź - w mniejszym stopniu - opiekują się rodziną - podał IFS.

Wzrost poziomu zatrudnienia w tej grupie wiekowej w tym okresie był najsilniejszy wśród osób o średnim poziomie zamożności. Według IFS, wskaźnik zatrudnienia wśród osób ze średniej grupy pod względem zamożności wzrósł z 59% w latach 2002-2003 do 76% w latach 2018-19. Był to znacznie wyższy poziom niż osiągany przez najbiedniejszą piątą część społeczeństwa (z 40% do 46%) lub najbogatszą piątą część społeczeństwa (z 60% do 65%).

IFS podał, że najbiedniejsze 20% gospodarstw domowych w tej grupie wiekowej posiadało mniej niż 65 000 GBP zasobów majątkowych, podczas gdy średnia grupa 20% dysponowała majątkiem w wysokości od 205 000 GBP do 385 000 GBP, a najbogatsze 20% posiadało majątek przekraczający 650 000 GBP.

Według IFS, obecnie znacznie więcej osób pracuje do późnej 60-tki i wczesnej 70-tki niż jeszcze dwie dekady temu, ale model zatrudnienia różni się od poziomu aktywności zawodowej poniżej ustawowego wieku emerytalnego, wynoszącego obecnie 66 lat.

Wśród osób w wieku 70-74 lat wskaźnik zatrudnienia wynosił 15% dla najbogatszej jednej piątej, w porównaniu z 11% dla średniej jednej piątej i 6% dla najbiedniejszej jednej piątej. Ośrodek analityczny stwierdził, że potwierdza to istniejące badania pokazujące, że osoby pracujące po przekroczeniu wieku emerytalnego często robiły to, ponieważ lubiły tę pracę lub chciały pozostać aktywne, a nie ze względów finansowych.