Nie wiadomo, czy wpis na stałe zagości w Wikipedii, bo na stronie wciąż toczy się zażarta dyskusja o to, czy tej dosadnej odpowiedzi należy się odrębna notka. Na razie jednak istnieje i użytkownicy internetowej encyklopedii wciąż mogą dowiedzieć się, jaka jest geneza tego słynnego już zdania i czym zasłużyło sobie ono na miano symbolu.

W wikipedycznej notce możemy przeczytać, że słynne już zdanie "Russkij wojennyj korabl, idi na chuj" to odpowiedź ukraińskich pograniczników stacjonujących na Wyspie Węży, na wezwanie do poddania się płynące z dwóch rosyjskich okrętów marynarki wojennej - krążownika rakietowego "Moskwa" i okrętu patrolowego "Wasilij Bykow". Sytuacja miała miejsce już pierwszego dnia wojny, czyli 24 lutego. Oba okręty przy wsparciu śmigłowców najpierw ostrzeliwały wyspę, a później Rosjanie zażądali od ukraińskich pograniczników, by ci złożyli broń i się poddali. W odpowiedzi usłyszeli zdanie, które bez wątpienia przejdzie do historii.

Wpis w Wikipedii głosi również, że nagranie tej rozmowy zostało upublicznione przez ukraińskiego urzędnika administracji państwowej Antona Heraszczenkę, a potem rozpowszechnione przez "Ukraińską Prawdę" i resztę mediów na całym świecie. Ten rozgłos sprawił, że zdanie - w zmodyfikowanych wersjach w zależności od sytuacji - było wykorzystywane w innych sytuacjach podczas wojny w Ukrainie. Użyli go kolejarze, którzy byli przez Rosjan namawiani do ponownego połączenia zerwanych sieci kolejowych na granicy rosyjsko-ukraińskiej, sam napis "na chuj" pojawiło się też na drogowskazach ustawianych w celu zmylenia rosyjskich wojsk. Zdanie trafiło też na bilboardy w wielu ukraińskich miastach, stając się hasłem "ku pokrzepieniu serc".

Autorzy notki nie wspomnieli o jednej ważnej rzeczy. Pogranicznicy z Wyspy Węży przez pierwsze dni byli uznawani za poległych, bo z powodu braku łączności nie było z nimi kontaktu. Po kilku dniach okazało się jednak, że nie zostali zabici przez Rosjan - wszyscy trafili do niewoli.