Co zrobiłby bezdomny, gdyby dostał 7 500 dolarów? Takie pytanie padło w ankiecie, którą naukowcy z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej przeprowadzili wśród 1 100 dorosłych Amerykanów. Większość respondenmtów stwierdziła, że te pieniądze zostaną szybko roztrwonione na błahe zachcianki - jak alkohol, narkotyki i tytoń. Na zadaniu pytania badacze jednak nie poprzestali. Postanowili sprawdzić, czy ankietowani mają rację.

We współpracy z organizacją pomocową Foundations for Social Change faktycznie przekazali takie kwoty 50 osobom bezdomnym w Vancouver. Po roku wrócili do tych osób i porównali ich wydatki oraz sytuację finansową z grupą kontrolną 65 bezdomnych, którzy pieniędzy nie otrzymali.

Jak się okazało, osoby w kryzysie bezdomności, które dostały 7 500 dolarów, średnio o 99 dni mniej w ciągu roku pozostawały bez dachu nad głową. Ponadto zaoszczędziły społeczeństwu średnio 777 dolarów na osobę, ponieważ mniej czasu spędziły w schroniskach. Wzrosły także ich osobiste oszczędności, a wydatki na używki i inne przyjemności nie były wyższe niż w grupie kontrolnej.

Z raportu z tego badania, który opublikowano w "Proceedings of the National Academy of Sciences", wynika też, że to wsparcie finansowe wiele zmieniło w życiu tych osób. Nie zmieniło się jednak to, jak są postrzegane przez opinię publiczną.

"Kiedy ludzie otrzymali pieniądze, wydali je na te same rzeczy, na które my byśmy je wydali - na mieszkanie, odzież, jedzenie, transport, a nie na narkotyki i alkohol" – stwierdził w rozmowie z serwisem "Phys.org" dr Jiaying Zhao, kierujący badaniem psycholog z Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej.

Do badania nie zakwalifikowano osób, które miały problem nadużywaniem substancji psychoaktywnych lub ze zdrowiem psychicznym, ale dr Zhao zwraca uwagę, że większość osób w kryzysie bezdomności nie odpowiada tym rozpowszechnionym stereotypom. Przeciwnie, są one w dużej mierze niewidoczne - śpią w samochodach lub na kanapach u znajomych, nie nadużywają narkotyków ani alkoholu.

Kanada rozważa projekt ustawy o gwarantowanym dochodzie, który pokrywałby podstawowe wydatki na życie osób powyżej 17 roku życia, w tym pracowników tymczasowych, stałych mieszkańców i osób ubiegających się o status uchodźcy.