Zbudowany w 1900 roku dom w kultowym slasherze z 1974 roku "zagrał" siedlisko kanibalistycznej rodziny Sawyerów, w której sidła wpada podróżująca grupa przyjaciół. Zdjęcia kręcono głównie w jego wnętrzach i na obszernym terenie posiadłości, a niewielki budżet i obawy związane z kosztami wypożyczenia sprzętu sprawiły, że ekipa pracowała przez siedem dni w tygodniu po 16 godzin na dobę.

Później dom dzierżawiono później różnym marzycielom, którzy pragnęli przestawić się na sielskie, farmerskie życie. Niespecjalnie im to wychodziło, więc budynek ostatecznie popadł w ruinę. W 1998 roku kupili go Dennis i Barbara Thomasowie, właściciele hotelu i ośrodka wypoczynkowego w Kingsland. Dom rozebrali i przenieśli do swojej miejscowości.

Przenosząc budynek, jego nowi właściciele kierowali się zresztą walorami architektonicznymi, a nie filmową legendą. Dlatego urządzili w nnim restaurację, która ani nazwą, ani wystrojem wnętrza nie nawiązywała do słynnego slashera i nazywała się po prostu Grand Central Cafe. Nie zraziło to jednak fanów "Teksańskiej masakry piłą mechaniczną", którzy od lat przyjeżdżają tu, by podziwiać znane z filmu pomieszczenia. Te wizyty sprawiły, że właściciele postanowili zmienić nazwę i klimat restauracji.

Nazwa nie jest przypadkowa - nadano ją na cześć Tobe’a Hoopera, scenarzysty i reżysera "Teksańskiej masakry piłą mechaniczną".

Jak teraz można przeczytać na stronie internetowej lokalu, we wnętrzach budynku odtworzono elementy planu zdjęciowego, zebrano też trochę pamiątek związanych z Leatherfacem. Mają być one "idealnym tłem dla niezapomnianych doznań kulinarnych".

W restauracji Hooper's od czasu do czasu można liczyć na obsługę samego Leatherface’a, w którego wciela się jeden z pracowników. W menu nie ma nawiązań do filmowej rodziny kanibali - królują klasyczne teksańskie dania z grilla. Można je jednak można zjeść w tej samej jadalni, w której Leatherface i jego obłąkana rodzina "chrupali swoje ofiary".

Do filmowej fabuły nawiązują autorskie koktajle, takie jak: "Grandpa Sawyer" (Dziadek Sawyer), "The Ripper" (Rozpruwacz) czy "No One Lives Forever" (Nikt nie żyje wiecznie). Od czasu do czasu można liczyć na obsługę samego Leatherface’a, w którego wciela się jeden z pracowników.