Rodziński: Polak, który perfekcyjnie budował orkiestry

„To smutne, że w Polsce nazwisko Rodzińskiego jest prawie nieznane. Chciałam to zmienić, dlatego postanowiłam zrobić o nim film. Przygotowywałam się do tego przez prawie 8 lat, poznając szczegóły z jego życia” - opowiadała reżyser filmu „Maestro Rodziński” Bożena Garus-Hockuba.

Dokument przed­sta­wia drogę arty­styczną polskiego dyrygenta (ur. 1 stycznia 1892 w Splicie, obecnie Chorwacja, zm. 27 listopada 1958 w Bostonie), począw­szy od stu­diów w Wiedniu, pierw­szych suk­ce­sów w Operze Lwowskiej i Warszawskiej, poprzez kolejne etapy kariery w USA i Europie. Uwieńczeniem jego kariery było kie­ro­wa­nie przez 4 lata Filharmonią Nowojorską (1943–1946).

Artur Rodziński to dotychczas jedyny Polak, który prowadził cztery orkie­stry z tzw. Amerykańskiej Wielkiej Piątki: w Filadelfii, Bostonie, Cleveland, Nowym Jorku i Chicago. Przeszedł do histo­rii jako per­fek­cyjny budowniczy orkiestr, dla któ­rego naj­waż­niej­szym celem było two­rze­nie rze­czy dosko­na­łych.

Zasłynął jako wybitny wykonawca dzieł Ryszarda Wagnera i Ryszarda Straussa, ale przy tym propagował także muzykę polską, zwłaszcza Karola Szymanowskiego.

W filmie „Maestro Rodziński” narratorem jest jego syn, Richard, który odwie­dza miej­sca, zwią­zane z życiem i karierą muzyczną ojca oraz spo­tyka ludzi, któ­rzy go znali. „To urodzony dyrygent, wymagający i niezwykle oszczędny w środkach ekspresji. Wszyscy muzycy zawsze go słuchali i szanowali” - wspominają bohatera filmu osoby, które z nim pracowały.

Bożena Garus-Hockuba postanowiła przepleść współczesne obrazy z filmami archi­walnymi Artura Rodzińskiego z lat 1931–1958, pokazującymi scenki z życia prywatnego dyrygenta.

Dokument pokazywany był m.in. w ramach XXV Festiwalu Filmów Polskich w Ameryce, który odbył się w listopadzie ub. roku w Chicago.