Most nurses and midwives in Poland experience aggression

Agresja wobec personelu medycznego przybiera różne formy: od agresji werbalnej, przejawiającej się w atakach słownych, mającej na celu psychiczne zranienie drugiej osoby, aż po napaść fizyczną. Najczęstszą formą agresji, z jaką spotykali się badani, była przemoc fizyczna – groźby, szturchania, popychania.

Zachowania agresywne występowały w 21 rodzajach placówek ochrony zdrowia i innych instytucjach, takich jak domy pomocy społecznej czy żłobki. Najbardziej narażeni na przemoc byli pracownicy oddziałów szpitalnych, następnie w SOR i Izbach Przyjęć, nieco mniej na psychiatrii. Zdaniem ankietowanych taka sytuacja wynika z tego, że panuje przekonanie, że jest to ryzyko wpisane w miejsce pracy i brak jest możliwości zgłoszenia takich przypadków.

Wśród sprawców zachowań agresywnych, ankietowani pracownicy medyczni wymienili: pacjenta (691 zgłoszeń), rodzinę pacjenta (616 zgłoszeń), innych pracowników medycznych. Najczęstszą formą agresji, z jaką spotykali się badani, była przemoc fizyczna – groźby, szturchania, popychania - wynika z ankiety.

W 2012 r. wprowadzono nowelizację ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej. Na jej mocy przedstawiciele zawodów medycznych, podczas wykonywania obowiązków służbowych korzystają z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariusza publicznego. Oznacza to, że naruszenie nietykalności cielesnej, zniewaga czy czynna napaść na pielęgniarkę, położną może skutkować karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności.

W większości podmiotów leczniczych w Polsce brak jest jednak rejestrów monitorujących zachowania agresywne oraz procedur regulujących postępowanie w sytuacji agresywnego zachowania pacjenta lub jego osób bliskich.

W Wielkiej Brytanii jakakolwiek agresja skierowana na pracownika służby zdrowia wiąże się z odmową jego leczenia. Usługi medycznie od 1 kwietnia br. nie będą również wykonywane na osobach, które przejawiają jakiekolwiek formy rasizmu, seksizmu czy homofobii.