Już kilkanaście państw Europy zakazało hodowli zwierząt futerkowych

Wielka Brytania jako pierwszy kraj na świecie zakazała w 2000 r. hodowli zwierząt futerkowych. W tym tygodniu były prezes Brytyjskiego Stowarzyszenia Handlu Futrami (BFTA) Mike Moser wezwał premiera Borisa Johnsona do wyprowadzenia zakazu sprzedaży futer. Przemysł futrzarski określił jako "anachroniczny, barbarzyński i niepotrzebny".

W 2004 r. hodowla zwierząt na futra została zakazana w sześciu z dziewięciu krajów związkowych Austrii. W pozostałych wprowadzono tak rygorystyczne przepisy mające zapewnić dobrostan zwierząt, że prowadzenie ferm okazało się nieopłacalne.

Władze Holandii, która jest jednym z największych na świecie producentów futer z norek, zdecydowały w 2012 r. o stopniowym zamykaniu hodowli do 2024 r. Pandemia koronawirusa, którym masowo zakażały się zwierzęta, przyspieszyła jednak realizację tego planu. Pod koniec sierpnia rząd postanowił, że ostatnie fermy hodujące norki zostaną zamknięte do marca 2021 r. Jeszcze w latach 90. zakazano hodowli lisów i szynszyli.

Od 2017 r. obowiązuje zakaz hodowli zwierząt na futra w Chorwacji. Przyjęte w 2006 r. regulacje przewidywały dziesięcioletni okres przejściowy pozwalający producentom na zmianę profilu działalności. Podobne rozwiązanie wprowadzono w Serbii, w której fermy przestały działać w 2019 r.

Słowenia zakazała hodowania zwierząt futerkowych w 2013 r., a branży dano trzy lata na zamknięcie wszystkich zakładów. Analogiczne przepisy rok później wprowadzono w Macedonii Północnej.

Będąca kiedyś największym producentem skór z lisów Norwegia zakazała hodowli zwierząt na futra w 2018 r. Już istniejące fermy muszą wygasić swoją działalność do 2025 r.

W tym samym roku decyzję o zamknięciu do 2023 r. wszystkich hodowli zwierząt futerkowych podjęły władze Flandrii, ostatniej części Belgii, w której było to jeszcze legalne. Także w Luksemburgu przyjęto w 2018 r. prawo zabraniające hodowania zwierząt na futra.

Zgodnie z przyjętymi w 2019 r. regulacjami, ostatnie fermy na Słowacji zostaną zamknięte w 2025 r. W Czechach hodowania zwierząt na futra zaprzestano wraz z początkiem 2019 r., po dwuletnim okresie dostosowawczym. W Bośni i Hercegowinie ma się to stać w 2028 r.

Zestawienie przygotowanego przez organizację PETA wylicza także państwa, które wprowadziły częściowy zakaz hodowli zwierząt futerkowych. Tak stało się na Węgrzech, gdzie od 2011 r. legalna jest tylko hodowla szynszyli i królików rasy angora. Do 2023 r. ma się zakończyć hodowanie przeznaczonych na futro lisów w Danii, ale kraj ten jest wciąż jednym z największych na świecie producentów futra z norek.

W niektórych krajach europejskich formalnie nie zakazano hodowli zwierząt na futra, ale przyjęto mające zapewnić zwierzętom dobrostan przepisy, które uczyniły tę działalność ekonomicznie nieopłacalną. Doprowadziło to do zamknięcia istniejących ferm w Szwajcarii, Szwecji, Niemczech i we Włoszech. W Hiszpanii od 2007 r. nie wolno otwierać nowych zakładów hodujących norki na futro.

Według informacji przedstawianych przez koalicję Fur Free Alliance, zrzeszającą organizacje walczące o prawa zwierząt, uchwalenie prawa zakazującego hodowli zwierząt na futra rozważane jest w Bułgarii, Irlandii, Estonii i Czarnogórze oraz na Ukrainie i Litwie.

Organizacja Humane Society International szacuje, że rocznie na świecie na futra hodowanych, a następnie zabijanych jest ok. 100 mln zwierząt. Według przygotowanej w 2018 r. na zlecenie Stowarzyszenia Otwarte Klatki analizy Zachodniego Ośrodka Badań Społecznych i Ekonomicznych roczne obroty światowego przemysłu futrzarskiego w cenach detalicznych wynoszą 30 do 40 mld USD.