Housing in London:overcrowding in the capital's homes at a 40-year high

To wnioski z badania, które zostało przeprowadzone przez naukowców z Queen's University Belfast na podstawie szczegółowej analizy danych Krajowego Urzędu Statystycznego, w tym informacji ze spisów powszechnych.

Badacze odkryli, że przeludnienie przyspieszyło od przełomu wieków, co miało związek z ogromnym wzrostem populacji w brytyjskiej stolicy i spowolnieniem budownictwa mieszkaniowego.

Dane zostały przedstawione dwa miesiące po nalocie policyjnym na nieruchomość w Dagenham we wschodnim Londynie, gdzie odkryto jeden z najgorszych przykładów nielegalnego przeludnienia od wielu lat.

Pod adresem na Albert Close żyło ponad 30 osób, z czego 25 lokatorów, w tym dzieci, gnieździło się w domu z trzema pokojami. Pozostali spali na materacach w prowizorycznej szopie w ogrodzie.

Między spisami powszechnymi w latach 2001 i 2011 liczba domów w Londynie wzrosła tylko o 9 procent (z 3,09 do 3,36 mln), podczas gdy liczba ludności wzrosła o 14 procent (z 7,17 do 8,17 mln). 

Tym samym brytyjska stolica była jedynym regionem w Anglii, gdzie wzrost liczby ludności przewyższał podaż nowych domów. W rezultacie odsetek londyńczyków mieszkających w domach, w których na 1 pokój przypada więcej niż 1 osoba (co w badaniu jest definicją przeludnienia - przyp. red.), rośnie od dziesięcioleci.

W 1971 r. prawie 8,5 procent domów w Londynie należało do tej kategorii. Jednak dzięki programowi budowy domów komunalnych w latach siedemdziesiątych XX w., liczba ta spadła do 5,28 procent w 1981 r.

Najniższy poziom - 4,12 proc. - zanotowano w 1991 r., ale od tego liczba przeludnionych domów rosła, a w 2011 r. osiągnęła nowy szczyt wynoszący 5,84 proc.

W 2017 r. najbardziej przepełnioną dzielnicą była Newham, a następnie Redbridge, Barking i Dagenham. Z kolei najlepsza sytuacja panowała w londyńskim City oraz Kensington & Chelsea.