Co 3. obywatel spoza UE żyje w Unii w przeludnionym mieszkaniu

W 2017 r. odsetek osób niebędących obywatelami UE mieszkających w Unii Europejskiej w przeludnionych gospodarstwach domowych wyniósł 34,6 proc. Było to prawie o 18 punktów procentowych więcej niż wskaźnik przeludnienia dla obywateli krajowych (16,7 proc.) i zagranicznych obywateli UE (16,8 proc.).

Wśród państw członkowskich UE wskaźnik przeludnienia odnotowany dla obywateli spoza UE był najwyższy w Chorwacji (67,6 proc.), a następnie w Bułgarii (67,2 proc.), Polsce (61 proc.), Grecji (55,6 proc.) i we Włoszech (52,5 proc.). Najniższe wskaźniki zaobserwowano na Malcie (9,4 proc.) i na Cyprze (7,1 proc.).

W przypadku obcokrajowców z UE (tj. obywateli UE zamieszkałych w innym kraju UE) wskaźnik przeludnienia był najwyższy na Węgrzech (51,6 proc.), na Łotwie (42,8 proc.) i we Włoszech (42,5 proc.). Najniższe wskaźniki zanotowały: Holandia (4,6 proc.), Cypr (4,0 proc.), Irlandia (3,9 proc.) i Malta (0,9 proc.).

Najwyższe wskaźniki przeludnienia dla obywateli krajowych odnotowano w Rumunii (47,8 proc.), Bułgarii (43,5 proc.), Chorwacji (41,4 proc.), na Łotwie (40,7 proc.) i na Węgrzech (40,1 proc.), a najniższe na Cyprze (2,5 proc.), Malcie (2,4 proc.) i w Irlandii (2,1 proc.).

Wskaźnik przeludnienia pokazuje, jaki odsetek ludności zamieszkuje w przeludnionych gospodarstwach domowych. Za przeludnione gospodarstwo domowe uważa się takie, w którym nie przypada: jeden pokój na parę, jeden pokój na pojedynczą osobę dorosłą (powyżej 18. lat), jeden pokój na parę nastolatków tej samej płci (12-17 lat) lub jeden pokój na parę dzieci poniżej 12. roku życia.