Amerykanie chorują na samotność

Amerykanie tak poważnie traktują problem, że Signa wraz z renomowanych uniwersytetem kalifornijskim UCLA, opracowały specjalną metodę badania samotności. Używają w tym celu zebrane w serię instrukcje oraz system pytania - odpowiedzi. Skala rezultatów mieści się w granicach od 20 do 80.

Eksperci w badaniu Cigna potraktowali wynik 43 lub więcej za wskazujący na wysoki wyższy poziom samotności i izolacji społecznej.

Spośród ankietowanych 54 proc. twierdziło, że zawsze lub czasami mają wrażenie, że nikt nie zna ich dobrze. 56 proc. czasami lub zawsze czuje, że ludzie wokół nich "niekoniecznie są z nimi".

Zgodnie z badaniem, dwie na pięć osób skarżyło się na "brak towarzystwa", utrzymywanie "relacji bez znaczenia" i " odizolowanie od środowiska". W opinii ekspertów średni wynik skali w samotności w Ameryce wynosi 44. Oznacza to, że "większość Amerykanów cierpi na samotność".

"Połowa Amerykanów uważa się za samotnych. Nie mogę przestać się temu dziwić" - mówił cytowany przez amerykańskie radio publiczne (NPR) David Cordani, prezes i dyrektor generalny Cigna Corp."

Jak zauważyła Julianne Holt-Lunstad, psycholog z Brigham Young University zauważyła, inne reprezentatywne szacunki w USA wykazały, że od 20 do 43 procent Amerykanów deklaruje poczucie samotności lub izolacji społecznej.

Istnieje też związek między zdrowiem psychicznym i fizycznym. Objawy medyczne są skorelowane z psychiką, stylem życia, problemami behawioralnymi, takimi jak samotność.

Badaia Holt-Lunstad potwierdziła wpływ samotności na zdrowie publiczne. Łączy się ona z większym ryzykiem choroby niedokrwiennej serca i udaru mózgu. Wpływa na nasze geny i układ odpornościowy, a nawet na regenerację po raku piersi. Może być zwiastunem przedwczesnej śmierci, nie tylko u osób starszych, ale stosunkowo młodych.

„Mamy solidne dowody na to, że zwiększa ryzyko przedwczesnej śmierci" - przekonywała Holt-Lunstad.

Z kolei dr Douglas Nemecek, czołowy analityk ds. zdrowia behawioralnego w Cigna, w oparciu o analizy twierdzi, że w istocie młodsze pokolenie było bardziej samotne niż starsi.

Członkowie Pokolenia Z, urodzonego między połową lat 90. i początkiem roku 2000 mieli ogólny wynik wskaźnik samotności 48,3. Reprezentujące nieco starsze Milenium, uzyskało 45,3, a wyż demograficzny 42,4. Najstarsza generacja, w wieku 72 lat i więcej, legitymowała się wynikiem 38,6.

Psycholog Jean Twenge z Uniwersytetu Stanowego w San Diego odkrył w 2017 roku, że dużo czasu antenowego i przykucia do mediów społecznościowych mogło spowodować wzrost depresji i samobójstw wśród amerykańskich nastolatków. Ci, którzy mają więcej kontaktów twarzą w twarz, są mniej podatni na depresję lub samobójcze.

Chociaż ankieta Cigna nie zauważyła związku między używaniem mediów społecznościowych a poczuciem samotności, Holt-Lunstad znalazła na to wyjaśnienie.

"Jeśli używasz ich biernie, zmieniasz kanały, wiąże się to z mocniejszymi negatywnymi skutkami. Ale jeśli korzystasz z tego, aby dotrzeć i połączyć się z ludźmi, aby ułatwić interakcję przynosi to z bardziej pozytywne efekty" – przytacza NPR opinię Holt-Lunstad.

Potwierdzają to badania Cigna prowadzone we wszystkich grupach wiekowych. Respondenci, którzy twierdzili, że codziennie częściej wchodzą w interakcje społeczne, portretowali się jako mniej samotni.

Zgodnie z amerykańskimi badaniami, ważne źródło naszych relacji społecznych stanowi praca. Istotna jest zarazem równowaga między życiem zawodowym a prywatnym. Społeczny wyznacznik zdrowia wiąże się ze związkami z społecznością lub jej brakiem.