70 lat temu pierwsze "latające bomby" zaatakowały Londyn

W następnych dniach ataki nasiliły się. Do 16 czerwca trafiło w Londyn 75 V-1. Celem były także inne miasta: Southampton, Portsmouth, Manchester. Bywały dni, gdy Niemcy wypuszczali na Wielką Brytanię do 100 rakiet. Największe natężenie ataków nastąpiło w lipcu 1944 r.

Skrzydlata bomba V-1 (Fieseler Fi-103), której pierwsze testy przeprowadzono jesienią 1942 roku miała 850 kg materiałów wybuchowych, prędkość ok 600-650 km/godz. i zasięg do 250 km. Napędzał tę broń silnik pulsacyjny, rodzaj silnika odrzutowego.

Z wyrzutni na wybrzeżach francuskim, belgijskim i holenderskim, a także z pokładów samolotów Heinkel 111 i He 177 przystosowanych do przenoszenia V-1, Wielka Brytania była atakowana aż do 28-29 marca 1945 roku. Obrona przeciwlotnicza zestrzeliła znaczną część bomb latających V-1, w ich zwalczaniu brali udział piloci, także z polskich dywizjonów. Jako pierwszy z nich wszedł do akcji dywizjon 316, którego piloci latali na Mustangach.

Jak pisał w książce „W pościgu na V-1” Bohdan Arct, podczas wojny pilot myśliwski, polskie dywizjony 306, 315 i 316 zestrzeliły 190 latających bomb. Najwięcej zwycięstw mieli piloci RAF latający na myśliwcach „Tempest V”.
Alianci starali się niszczyć stałe wyrzutnie V-1, ale Niemcy zaczęli montować wówczas przenośne, trudniejsze do zlokalizowania i unieszkodliwienia.

V-1 i V-2 Niemcy nazywali „Vergeltungswaffe”, czyli bronią odwetową. Ostrzeliwanie Wielkiej Brytanii miało być rewanżem za ciężkie bombardowania niemieckich miast. 

Jak podaje Brian Johnson w książce „Sekrety drugiej wojny światowej. Wojna mózgów”, wystrzelono 10 500 pocisków V-1, z czego więcej niż połowa została zestrzelona przez obronę przeciwlotniczą, 3 531 dotarło do Anglii, a 2 420 spadło na Londyn. Liczba ofiar śmiertelnych to 6 187 osób, rannych 17 981. Jedna rakieta zabijała statystycznie 5 osób, ale potrafiła pozbawić życia nawet kilkadziesiąt osób.