"To prawdziwy koszmar". Obecnie 1,5 mln Brytyjczyków nie może znaleźć pracy

"To najgorsze, z czym kiedykolwiek miałem do czynienia na rynku pracy, włączając w to skutki kryzysu finansowego z 2008 r., w wyniku którego przez pewien czas byłem bezrobotny, oraz pandemię" - przyznał 46-letni David Hoghton-Carter, specjalista ds. strategii korporacyjnej z Leeds.

Hoghton-Carter jest jedną z 1,57 miliona osób w UK, które usiłowały znaleźć pracę między wrześniem a listopadem 2024 roku i nadal jej poszukuje po prawie dwóch latach.

Podczas gdy ta grupa osób tworzy brytyjskie statystyki "bezrobocia", jest to tylko niewielka część z prawie 11 milionów osób w wieku produkcyjnym, które są uważane za "bierne zawodowo" z różnych powodów, np. choroby, i nie uzyskują dochodu.

"Rynek pracy jest koszmarny. Konkurencja jest ekstremalna, wybór dobrej pracy odpowiadającej moim umiejętnościom jest ograniczony, a oczekiwania pracodawców sięgają zenitu" - zauważył.

Hoghton-Carter to jedna z osób z całego kraju, które w rozmowie z "Guardianem" przyznały, że nigdy wcześniej nie musiały tak bardzo walczyć o zdobycie pracy. 

Ich odpowiedzi przedstawiają obraz rynku pracy, na którym setki kandydatów rywalizują o każde stanowisko, wysoko wykwalifikowani absolwenci mają trudności ze znalezieniem dobrze płatnej pracy, a kandydaci są rutynowo odrzucani zarówno na stanowiska, do których mają kwalifikacje, jak i na te, na które mają zbyt wysokie kwalifikacje.

Tymczasem badania opublikowane wczoraj wykazały, że liczba wakatów w styczniu była najniższa od sierpnia 2020 r., czyli od czasu pandemii. Według badania KPMG i Konfederacji Rekrutacji i Zatrudnienia, zapotrzebowanie pracodawców na stałych pracowników spadło w ciągu ostatnich 17 miesięcy.

Powtarzając poglądy wielu innych respondentów, Hoghton-Carter przyznał, że brytyjscy pracodawcy oczekują więcej za mniejsze wynagrodzenie i nie są gotowi inwestować w szkolenia.

Wiele osób poszukujących pracy zauważyło gwałtowny spadek liczby ogłoszeń o pracę i zgłoszeń kandydatów od lata ubiegłego roku, szczególnie na stanowiska związane z projektowaniem, branżą rozrywkową, marketingiem, HR i IT.

Niektórzy z nich za dramatyczny spadek liczby ofert pracy obwiniają niepewność gospodarczą, a także wzrost kosztów ponoszonych przez pracodawców od czasu ogłoszenia budżetu przez minister Rachel Reeves w październiku ubiegłego roku. 

Stwierdzili również, że sztuczna inteligencja zmniejszyła wartość różnych zawodów, które wcześniej wymagały profesjonalnej wiedzy. Tak jest np. w przypadku grafików komputerowych.

Pomimo oczekiwań, że zdobycie dyplomu doprowadzi do dobrze płatnej pracy, wielu absolwentów twierdzi, że są zmuszeni do podjęcia nisko płatnej pracy lub pracy w niepełnym wymiarze godzin.

29-letni Lufty, mieszkający w Manchesterze, pomimo zdobycia licencjatu z biologii i tytułu magistra z wyróżnieniem z mikrobiologii medycznej na uniwersytetach Russell Group, pracował w pubach, zarabiając około 24 000 funtów rocznie. Czterech z ośmiu pracowników pubu - jak przyznał Lufty - miało tytuły magisterskie.

Brytyjski rynek pracy był nasycony doskonałymi kandydatami w czasie, gdy budżety na rekrutację były niższe, a liczba wakatów - która zauważalnie wzrosła w wyniku popytu na pracowników po początkowych cięciach zatrudnienia w związku z pandemią - gwałtownie spadła.

Pracownicy zgłaszali również, że ich godziny pracy zostały skrócone, ponieważ szefowie usiłują obniżyć koszty pracy bez redukcji zatrudnienia.

Wielu ankietowanych stwierdziło, że nie byli również w stanie znaleźć pracy wymagającej niskich kwalifikacji w takich branżach jak hotelarstwo i handel detaliczny.

Kilka osób poszukujących pracy wskazało na niedopasowanie oczekiwań i potrzeb pracowników do potrzeb pracodawców, mówiąc, że rozważają jedynie w pełni zdalne, hybrydowe lub bardziej elastyczne stanowiska.

Osoby te stwierdziły, że jednym z powodów, dla których uczęszczanie do biura w pełnym wymiarze godzin jest utrudnione, są zbyt wysokie koszty utrzymania w obszarach położonych w pobliżu miejsc pracy oraz problemy z dostępem do odpowiedniej i przystępnej cenowo opieki nad dziećmi.

Wiele osób z wyższym wykształceniem i wieloletnim doświadczeniem określiło swoje zmagania jako "niedorzeczne", "wyczerpujące", "upokarzające" i "demoralizujące", a młodzi ludzie i absolwenci szkół bez dodatkowych kwalifikacji stwierdzili, że czują się całkowicie pozbawieni szans.