Każda z rzeźb mierzy dwa metry i waży około 10 ton. Umieszczone są na głębokości od dwóch do trzech metrów. Przedstawiają twarze okolicznych mieszkańców. Wśród nich są m.in. 80-letni rybak i 9-letnia dziewczynka. Posągi znajdują się w pobliżu Wyspy Świętej Małgorzaty (Ile Sainte-Marguerite), która leży tuż przy wybrzeżu Cannes.

Rzeźby zostały wykonane z materiałów o neutralnym PH, aby przyciągnąć faunę i florę morską. Co więcej, teren, na którym je postawiono, oczyszczono z nieużywanej infrastruktury morskiej - odpadów takich jak stare silniki i rurociągi. Miejsce odgrodzono od ruchu morskiego, aby nurkowanie tam było bezpieczne, a instalacja nie uległa zniszczeniu. Woda jest tam krystalicznie czysta i naświetlona słońcem, co ułatwia podziwianie posągów.

"Głównym celem jest zwrócenie uwagi na to, że oceany potrzebują naszej pomocy" – podkreślił w oświadczeniu Jason deCaires Taylor. Jego rzeźby nie bez powodu przedzielone są na dwie części – mniejszą i większą, przy czym ta druga przypomina maskę. "Podwójne portrety są metaforą obecnej kondycji oceanów. Z zewnątrz wyglądają na silne i niezniszczalne, ale pod powierzchnią są kruche i wymagają ochrony" – wyjaśnia artysta.

Motyw maski ma też związek z historią Wyspy Świętej Małgorzaty. Miejsce to jest bowiem znane jako to, w którym więziono Człowieka w Żelaznej Masce, bohatera powieści Aleksandra Dumasa.

DeCaires Taylor słynie z tworzenia podwodnych rzeźb. Jego dzieła spoczęły w wodach Meksyku, Grenady, Bahamów, Lanzarote, Norwegii i Australii. Z kolei jego instalacja przy wybrzeżu Malediwów została częściowo rozebrana przez policję, gdyż uznano ją za obraźliwą. Do tej pory nie realizował żadnego projektu na Morzu Śródziemnym.

Praca nad instalacją "The Underwater Museum of Cannes" zajęła mu cztery lata. Dzieła mają na zawsze spocząć u wybrzeży Cannes. Można je oglądać za darmo.