Tokaj leży w północno-wschodniej części Węgier, u podnóża powulkanicznej góry o tej samej nazwie, określanej też jako Łysa Góra. W przeciwieństwie do Egeru, nie jest to ośrodek pełen ważnych zabytków, a zaledwie pięciotysięczne, senne miasteczko. Ma za to atrybuty winiarskiej stolicy.

Turyści tłumnie ciągną do liczących blisko sześć stuleci piwnic Rakoczych. Są to najstarsze piwnice w Tokaju. W pokrytych pleśnią korytarzach znajdziemy najlepsze roczniki tokajskich win. Odwiedzenie tego przybytku jest płatne i, naturalnie, połączone z degustacją wina. Wejście do piwnic znajduje się na głównym placu miasta, za plecami wesołego Bachusa. Pomnik dedykowany pogańskiemu patronowi miasta wbudowany jest w fontannę.

Tokaj może też pochwalić się Muzeum Wina. Zapoznaje ono nie tylko z historią lokalnych trunków, ale też pokazuje jego znaczenie w kulturze i historii Węgier.

Oczywiście atrakcją dla turystów będzie też widok równych rzędów winorośli na okolicznych wzgórzach. Warto wjechać na górę Tokaj, skąd roztacza się piękna panorama na miasteczko, winnice i Nizinę Węgierską. Szczyt wieńczy wieża telewizyjna.

Na wyjątkowy smak win tokajskich wpływ mają łagodny i ciepły klimat, żyzne wulkaniczne gleby, a także unikatowy skład pleśni w piwnicach winnych i na samych owocach, zanim do końca dojrzeją.

Dla Węgrów tokaj jest symbolem narodowym z wielką tradycją i historią. Ludwik XIV po spróbowaniu wina tokajskiego wykrzyknął, że jest to "vinum regum et rex vinorum" ("wino królów i król win"). Ponoć Król Słońce wypowiedział te słowa do Ferenca II Rakoczego, jako podziękowanie za ofiarowane mu wino tokajskie Aszu. Na temat smaku i zalet Tokaju wypowiadało się wiele znanych osobistości, jak: Balzak, Wolter, Tołstoj, Goethe, Beethoven, Schubert, Katarzyna II, Piotr Wielki i wielu innych.

Wino tokajskie pojawiło się w Polsce w drugiej połowie XVI wieku po elekcji na króla polskiego księcia Siedmiogrodu Stefana Batorego. Ponoć międzynarodowy handel tym winem zapoczątkowali polscy kupcy.