Badaniem nad śmiechem zwierząt zajął się zespół, któremu przewodzili doktor zoologii i antropologii Sasha Winkler oraz profesor komunikacji UCLA Greg Bryant. Żeby ustalić, czy zwierzęta też głośno wyrażają swoje rozbawienie, badacze prześledzili te ich odgłosy, które wykazują mocne podobieństwo do ludzkiego śmiechu. Wyniki opublikowali w czasopiśmie "Bioacoustics".

Odgłosy wydawane przez zwierzęta były analizowane pod kątem ich charakterystyki - czy były głośne, ciche, wysokie czy niskie, krótkie czy długie, czy były to pojedyncze odgłosy, czy sekwencje dźwięków.

Tak szczegółowa analiza doprowadziła do wyodrębnienia cech charakterystycznych dla ludzkiego śmiechu. W efekcie badacze ustalili, że coś, co można uznać za śmiech, można wskazać u przedstawicieli co najmniej 65 gatunków, m.in. krów, psów, fok, papug czy srok australijskich.  "Ta praca pokazuje, w jaki sposób zjawisko, które kiedyś uważano za szczególnie ludzkie, jest też widoczne u innych gatunków" - zauważył Greg Bryant.

Współautorka tej pracy, dr Winkler, wyjaśniła z kolei, po co zwierzętom jest śmiech: "Kiedy ludzie się śmieją, przekazują innym informacje, że dobrze się bawią, mają dobry nastrój, a także zapraszają innych do przyłączenia się".

Dodała, że w świecie zwierząt śmiech spełnia podobną funkcję - informuje o tym, że zabawa, która czasem może wydawać się nazbyt intensywna, a wręcz agresywna, przejawem agresji nie jest. Wyjątkiem są hieny, które nie śmieją się, gdy są w dobrym nastroju. Tak charakterystyczny dla nich chichot to oznaka tego, że czują się zagrożone, zaniepokojone lub sfrustrowane.

Naukowcy są przekonani, że gatunków zwierząt, które się śmieją, jest więcej niż wspomniane 65. I że dalsze obserwacje i badania na pewno pozwoliłyby powiększyć tę pulę. Zwracają jednak uwagę na to, że uzyskanie dźwiękowej dokumentacji w świecie zwierząt żyjących na wolności jest trudne, bo odgłosy części gatunków mogą być niemal niesłyszalna dla ludzkiego ucha lub niezrozumiałe.