"To naprawdę wskazuje na transmisję kulturową na poziomie znacznie wykraczającym poza to, co dotychczas zaobserwowaliśmy u jakiegokolwiek gatunku innego niż człowiek" – przekazała dr Jenny Allen serwisowi Phys.org.

Dr Jenny Allen z Katedry Nauk Weterynaryjnych na Uniwersytecie w Queensland poświęciła śpiewom humbaków pracę doktorską. Analizowała odgłosy wydawane przez wieloryby zamieszkujące wschodnie wybrzeża Australii i okolice Nowej Kaledonii.

Badanie przeprowadzone przy współpracy z Opération Cétacés z Nowej Kaledonii polegało na dokładnej analizie schematów pieśni samców humbaka z obu rejonów w latach 2009-2015, aby na tej podstawie zbadać, w jaki sposób kultura przenika między populacjami. Dr Jenny Allen twierdzi, że stopień złożoności pieśni został określony za pomocą zarówno liczby dźwięków wydawanych przez wieloryby, jak i długości schematów dźwiękowych.

"Słuchając humbaków z australijskiej populacji, byliśmy w stanie stwierdzić, czy i jak ich pieśni zmieniły się, gdy śpiewały je wieloryby z Nowej Kaledonii" – mówi dr Allen.

"Odkryliśmy, że wieloryby nauczyły się dokładnie je odtwarzać, dźwięk po dźwięku, bez żadnych uproszczeń czy pomijania czegokolwiek. I co roku obserwowaliśmy, jak śpiewają inną pieśń. To znaczy, że humbaki potrafią bardzo szybko nauczyć się całego schematu dźwiękowego od innej populacji, nawet jeśli jest skomplikowany".

Odkrycie dr Allen, opublikowane w magazynie "Scientific Reports", potwierdza tezę, że wieloryby uczą się od siebie nawzajem podczas wspólnych migracji na żerowiska, w tym wypadku na Antarktydę.

"Rzadko zdarza się, aby udało się udokumentować wymianę kulturową na tak dużą skalę u gatunku innego niż człowiek – mówi dr Jenny Allen. "Mamy nadzieję, że to odkrycie stworzy model do dalszych badań nad zrozumieniem ewolucji komunikacji międzykulturowej u zwierząt i ludzi".

Humbaki zostały niedawno skreślone z listy gatunków zagrożonych, ale jak twierdzi dr Allen, ich populacja wciąż wymaga starannego monitorowania, a jej odkrycia mogą w tym pomóc.

"Wiadomo, że dogłębne poznanie gatunku znacznie zwiększa skuteczność metod ochrony i zarządzania populacją" – twierdzi dr Allen.

"Mamy teraz możliwie całościowy obraz zachowań, migracji i interakcji różnych populacji humbaków. W tym także sposobu, w jak przekazują swoją kulturę. Dzięki temu jesteśmy lepiej przygotowani do ochrony tego gatunku przed zagrożeniami, jakie pojawiają się w miarę zmian klimatu i w ogóle naszej planety - zauważa badaczka.