Pokazy na ulicach, szkoły tańca i liczne zawody. Dziś breakdance staje się coraz bardziej znany w Polsce. Setki nastolatków uczą się trudnych podnoszeń i obrotów. Wszystko po to, by poczuć wolność i kontrolę nad własnym ciałem.

Do szkół tańca na naukę breakdance'u przychodzi coraz więcej osób. Jednak okazuje się, że na dłużej zostają nieliczni. Mimo tego, że jest to taniec dla każdego, nie należy on do najprostszych...

Breakdance wywodzi się z hip-hopu. Miejscem, w którym narodził się ten taniec jest Bronx - dzielnica w Nowym Jorku. Powstał on od Uprock Battles, czyli bitew uprawianych przez tamtejsze gangi. Uprock polega na pokazywaniu różnych gestów w stronę przeciwnika, np. na markowaniu uderzeń i kopnięć.

"Break" wyróżnia się spośród innych tańców tym, że tańczy się go przy ziemi. Zazwyczaj tancerze podnoszą się na rękach, kręcą się na głowie lub obracają na plecach.

Breakdance ma pięć podstawowych elementów - toprocki - kroki i gesty, które zaczynają każdy taniec, power movesy - figury rotacyjne, m.in. obroty, freeze'y, czyli figury, w których się zastyga, footworki, czyli kroki, które wykonuje się, będąc w przysiadzie oraz dropy, czyli zejścia w dół - kroki, które pozwalają zachować ciągłość w tańcu.

Osoby, które tańczą breakdance to b-boye lub b-girls. Mówi się, że tańcząc breakdance, uprawiają b-boying. Breakdance można tańczyć nawet wtedy, gdy nie umie się zrobić wszystkich figur. "Breakdance to przede wszystkim taniec, który daje wolość.